Lanterns On The Lake - Less Is More

Botanique, Brussel, 18 januari 2014

Straatlantarens schijnen op de vijver van de Kruidtuin, motregen veroorzaakt deining. Binnen hetzelfde: Lanterns On The Lake, een moeilijk te labelen formatie uit Newcastle, speelt voor de tweede keer in de Witloof Bar.  

Lanterns On The Lake zijn Hazel Wilde (zang, gitaar, piano), Paul Gregory (gitaar), Oliver Ketteringham (drums), Sarah Kemp (viool) en Andrew Scrogham (bas).  Ze vullen hun set met dromen en vervelen de terugkomers niet. Liedjes uit het eerste album werden aangepast aan de nieuwe bezetting.

Ook de nieuwe tracks brachten hoofden in beweging. De nieuwe plaat: ‘Until The Colours Run’, kwam uit in de herfst. Nu wordt er dus ook met de verse songs getoured in Europa en Noord-Amerika. De paar schoonheidsfoutjes die in de set kropen zijn dus snel door de vingers gezien.

Iets langer dan een uur graaft de groep tot diep in het hart en hoofd. Op weg naar beneden merkwaardig specifieke emoties en gedachtegangen blootleggend. Alle nummers van het nieuwe album, met uitzondering van Our Cool Delay en You Soon Learn, komen aan bod.

Met de nieuwe cd verdubbelt de band zowat hun oeuvre, toch was ‘Until The Colours Run' de laatste twee jaar, niet de grootste verandering voor Lanterns On The Lake. Sinds debuutalbum ‘Gracious Tide Take Me Home', zijn Brendan en Adam Sykes hun eigen weg gegaan.  Adam droeg aanzienlijk bij aan het vocale van het eerste album. Voor deze tour moeten enkele zangpartijen dus worden aangepast.

Nu neemt Wilde alle lead voor zich.  Ze doet dat trouwens song na song broos met een verholen kracht. Als een jong soulzangeresje op haar eerste auditie, zacht luisteraars wegblazen.  De hele groep heeft in Botanique trouwens een schijn van de Northern Soul uit hun heimat.

Lanterns On The Lake telt nu dus één man minder en werd herschikt. In de Witloof bar staan ze met een gereduceerde set-up. Minder mensen, minder instrumenten. Zo reisde het lijvige klokkenspel niet mee uit Engeland. Instrumentaal werden ensembles herwerkt, met een fris resultaat.  A Kingdom kreeg een stoerder jasje aangemeten. Not Going Back To The Harbour werd uitgekleed en klonk als nieuw.

Gezelligheid troef in de knusse kelder, het komt zelf tot wat interactie met het publiek. Zangeres Wilde reageert droog-Brits op reacties uit het publiek. Er wordt door de toeschouwers lustig meegeklapt, hoewel bij Tricks het ritme ver zoek is.

Lanterns On The Lake vernieuwde zichzelf met deze show, zonder hun sound van voor de personeelswisseling al te zeer  te verraden.  Ondanks het kalme karakter van hun nummers komt er toch een grote kracht voort wanneer de groep op het podium staat. Vele kleine plassen maken een meer.