La Roux - Koud kunstje

Ancienne Belgique, Brussel, 1 maart 2010

De lente van 2010 laat op zich wachten en ook La Roux hielp daar niet bij. Want hoe warm Elly Jackson haar stem ook mocht klinken, het vormde een schril contrast met haar ijzige, zelfs verveelde houding on stage. Smalltalk liet ze liever aan zich voorbij gaan, maar bij het zingen gaf ze zich wél volledig. Al kon ze ons enkel met de hits koude rillingen bezorgen.

Dat funk en elektrobeats wel degelijk samengaan, toonde het Belgische voorprogramma The Brown Acid. Muziekjournalist Sasha Van der Speeten stond in voor de zang, maar het was vooral de soundwizard die menig hoofden instemmend deed knikken. De combinatie van maatpak en witte maskers zorgde voor extra mysterie. Een leuke show, al zouden de band en hun Bastard Kids meer tot hun recht komen als afsluiter, als het publiek al wat alcohol door de aderen heeft lopen.

Elly 'La Roux' Jackson dan maar. Die droeg een zwarte broek met gouden streep à la Michael Jackson, afgewerkt met een beige vest met de nodige glitters. Ook het haar, waarop Hergés Kuifje jaloers zou worden, lag er perfect bij. Leuk, maar verrassend was het allesbehalve.

En dat is ook wat je van haar set kon zeggen. De Britse band plantte een goede show neer, maar de liedjesvolgorde was erg voorspelbaar. Enkel een slordige cover van Under My Thumb van The Rolling Stones en het rustige Cover My Eyes, waarbij Jackson haar ware zangkunst toonde, hadden we niet verwacht.

Een andere cliché dat voor La Roux gold, is dat sommige bands enkel bevestigen met hun hits. Gelukkig hadden deze muzikanten er heel wat, en konden we dus meegenieten van Quicksand en In For The Kill. Maar bij de minder populaire nummers zoals Colourless Colour draaiden we meermaals met onze vingers.

Uiteindelijk was het vooral dankzij het enthousiaste publiek, waar de verhouding man/vrouw verbazingwekkend gelijk was, dat het concert van La Roux zich toch nog onderscheidde. Vanaf het opkomen tot en met de laatste noot gaven de voornamelijk jonge toeschouwers het beste van zichzelf. Maar de pogingen van de fans om haar aandacht te krijgen, bleven onbeantwoord. En zo werd het lied I’m Not Your Toy pijnlijk realistisch.

La Roux in de Ancienne Belgique was kortom een zeer voorspelbare, maar degelijke show. De avond bevatte hoogtes en laagtes, maar dankzij het overweldigende bisnummer Bulletproof onthield je toch vooral dat eerste. De band deed koeltjes wat van hen werd verwacht. Niet minder, maar zeker ook niet meer.