Kraakpand - Funk vs. Cabaret

Handelsbeurs, Gent, 23 februari 2009

Blanchart is geen geboren Jools Holland, dat is duidelijk. Met veel te ver gezochte mopjes probeerde hij de swing erin te houden, terwijl dat eigenlijk niet nodig was. Zijn taak bestond erin de bands aan en af te kondigen. Maar het zou leuker zijn moest hij ze hier en daar ook kort interviewen. Blanchart staat duidelijk liever met een gitaar op een podium dan als gastheer.

De affiche werd gedomineerd door funk. Lize Accoe, vroeger zangeres bij Delavega, heeft een solocarrière op poten gezet. Jawel, ze heeft een stem als een klok en jawel, haar band bestaat voor een groot deel uit straffe madammen. Maar moest niemand het ons gezegd hebben, hadden wij geen verschil gemerkt met wat ze vroeger bij Delavega deed. Af en toe swingde het wel, wat dan weer spijtig was aangezien iedereen aan zijn stoel genageld was. Het nieuwe en de punch ging ergens tussen de bassist en de drummer verloren.

Ook Bai Kamara jr. heeft een portie funk en soul door z’n Sierra Leonese aderen stromen. Dat wist hij als geen ander over te brengen, enkel gewapend met een akoestische gitaar en een zwoele stem om u tegen te zeggen. Bai kamara Jr. z’n sets kwamen minder geforceerd over dan die van Accoe. Hij bewees dat je ook zittend naar funk kan luisteren zonder je er ongemakkelijk bij te voelen.

Zijn muziek werd jammer genoeg afgewisseld met Racoon. In Nederland kennen deze heren faam en glorie, maar in België willen we toch straffere kost op ons bord. De songs zijn intriest, maar werden zo koel gebracht dat je er moeilijk geloof aan kon hechten. Hun melodieën gingen het ene oor in en het andere weer uit. Soms konden wij daar enkel maar blij om zijn. De heren van Racoon zijn waarschijnlijk onvoorwaardelijke fans van Live, maar dat is nog geen reden om daar een slap afkooksel van te brouwen.

De afwisseling met iemand als Roy Aernouts konden wij enkel maar toejuichen. Aernouts, ook bekend als acteur, dook moeiteloos in de rol van cabaretier. Tijdens zijn geestige passage op Kraakpand bracht hij songs die overlopen van waarheden en herkenning, soms grappig, maar evenzeer bitter. Zijn verhalen gaan over de dagelijkse dingen des leven, zonder klef te zijn. Zo weet iedereen dat samenwonen niet altijd evident is, dat hobby’s handig kunnen zijn in tijden van verveling en dat Hollanders goed materiaal zijn om fijne songs over te schrijven. Maar Aernouts slaagde er als geen ander in om dat effectief ook allemaal om te zetten in prachtige luisterliedjes.

Kraakpand is op de goede weg, al mag er nog wat gewerkt worden aan de invulling en de affiche. Die mag volgende keer best wat avontuurlijker zijn.

Luister naar het verslag van de vrienden van Urgent.fm.
Foto Koen Keppens. Lees ook het verslag van Jan De Ryck.