Kneistival 2025 - Dag 2: nooit het geloof in de gitaar verliezen
Heldenplein, 18 juli 2025 - 21 juli 2025
Dag twee van Kneistival stond in het teken van de gitaar, en die mocht soms van de hardere soort zijn.
Wanneer je twee drumeminenties van de Lage Landen-rock in je gelederen telt, dan stel je hun drumstellen centraal op het podium op. Mario Goossens van Triggerfinger en Cesar Zuiderwijk van Golden Earring nemen zo prominent hun plaats in bij Sloper, zonder daarbij afbreuk te willen doen aan de rest van de band. Ze namen direct het aanwezige publiek bij de hand voor een fijne promenade doorheen hun repertoire met Changing Colors, Struck By Lightning en Never Alone. Voeg daarbij een swingende versie van de Golden Earrings Twilight Zone, en je kon alvast stellen dat de afwezigen wederom ongelijk hadden.
Daarna was het de beurt aan de Leuvenaars van Pelican Dealer, voor een mix van alternatieve rock met subtiele popinvloeden. Ze hebben nog niet zo lang een eerste ep uit, en broeden alvast op een opvolger voor hun debuut ‘Tragic Dancing’. Openen deden ze alvast met hun eerste single White Noise. Soms speels en catchy, dan weer schurend en rauw met Isolation. Afsluiter Seven laat ons alvast uitkijken naar dat aangekondigde nieuw werk.
We trappen een open deur in als we stellen dat nu-metal een ferme hausse kent. Linkin Park, met nieuwe zangeres, is (nog) populairder dan bij de start midden jaren negentig van vorige eeuw. Onlangs waren ze nog headliner op Rock Werchter, en werden ze ook aangekondigd voor de nieuwe telg aan de Werchter-festivalstamboom, te weten Werchter Parklife, in de zomer van 2026. Het is misschien wat kort door de bocht om te stellen dat de (hernieuwde) aandacht voor nu-metal, het werk is van tributebands als Bizkit Park. Maar toch … Dat de band zich niet beperkt tot enkel Limp Bizkit en Linkin Park, maar ook Korn, Slipknot, Papa Roach en System Of A Down mee opneemt in hun tribute, maakt dat er alvast de nodige afwisseling in de set komt. Het publiek amuseerde zich in de moshpit, dan wel circlepit, met de nodige crowdsurfers en de obligate wall of death. All good clean fun.
Om de avond feestelijk af te sluiten werd de luchtgitaar bovengehaald om vol overgave mee te headbangen met DJ Johnny Jailbait en MC Pete Da Bomber, aka Goe Vur In Den Otto. Waar anders kan je zonder scrupules loos gaan op AC/DC in de mix met Bon Jovi’s Livin’ On A Prayer, waarna de Ramones hun Blitzkrieg Bop mogen lanceren? Iets later gaan Bonzai-tunes een schijnhuwelijk aan met AC/DC’s Thunderstruck, waarbij Rammstein als getuige opgetrommeld wordt. Sabotage van Beastie Boys doet dan weer vieze manieren met iets van The Prodigy. En wat was het lang geleden dat we een publiek zo te keer zagen gaan tijdens Too Many Puppies van Primus. Er volgde nog een rondedans met Abba, Van Halens Jump en Iron Maiden die naar de heuvels verderop liepen. Als de Dropkick Murphys ook nog de boot naar Boston nemen en Motörhead hun schoppen troefkaart op tafel smijten, is het feestje bijna aan zijn climax. Journey krijgt de eer om met Don’t Stop Believin’ ons, ver na middernacht, de weg naar ons bedje te wijzen. Met de belofte dat we inderdaad nooit het geloof in de gitaar zullen opgeven.
