Kneistival 2024 - Dag 2 - Fotoreportage

Heldenplein, 19 juli 2024 - 21 juli 2024

Geen zwarte, maar groene kraaien streken op dag twee van Kneistival neer in de Put van Heist. Het kraaiencircus rond zanger-gitarist Roeland Vandemoortele (Too Tangled) liet er geen spaander van heel op deze tweede echte zomerdag van het jaar. Alsof het nog niet warm genoeg was, kwamen ze de temperatuur nog enkele graden opvoeren.

Samen met Andries Boone, Mathias Moors (Mr. Paul & The Lowriders) en Bert Huysentruyt (Gorki) laten de kraaien zich als Green Crow Collective aanspreken. Ze noemen zichzelf een baldadig balorkest en de muziek definiëren ze als “EuroDada”. Daar kan Joost K. uit Holland nog een puntje aan zuigen. Een smeltkroes van westerse met oosterse invloeden, overgoten met een sausje van Belgisch surrealisme met de versterkers op elf. Met een welgemikt “Goeiemorgen Blankenberge!”, is meteen de toon gezet. Gesmaakte eigen nummers als Coolcats, Valse Mélancolique, Holdup en de ode aan Arno, Oiseau Noir, wisten zij het vroeg aanwezige publiek alvast te verleiden tot enige interactie. Ook La Fête De La Mort mag aan dit rijtje toegevoegd worden. Tel daar ook nog de cover van Turn The Tide van Sylver bij op en dan luidt het verdict: douze points van de daMusic-jury. Debuutplaat ‘Hard Drive Error’ komt uit op 27 september.

“In den beginne was het woord”, en niet veel later kwam de mens op de proppen. En De Mens wist wel wat aan te vangen met dat woord. Om u maar te vertellen dat muziek en woord al meer dan dertig jaar niet los te zien zijn bij De Mens. Net als bij Admiral Freebee een dag eerder, is het bij de samenstelling van een De Mens-setlist over hoogtepunten struikelen. Waar Is De Liefde? mocht aftrappen, onmiddellijk gevolgd door Dit Is Mijn Huis. Als je dan als opvolger Sex Verandert Alles, inzet met die stuwende bas van de Minister van Seks Michel De Coster zelve, weet je hoe laat het is: het wordt een set om duimen en vingers bij af te likken. Lekker punky drammen met Kamer In Amsterdam, maar met het gevoelige Broer weten de vier Mensen het evenwicht in de set te bewaren. En omdat de Gentse Feesten iets verderop ook begonnen zijn, klonk En In Gent nog net iets luider dan gewoonlijk. Kwestie dat ze het tot in Gent zouden kunnen horen. Belpopklassieker Irene werd tot in de bisronde opgespaard, maar werd nog voorafgegaan door een cover. Vlaamse hitmachine Pommelien Thijs vindt Irene zo’n goed nummer dat ze het ook op haar concerten speelt. De Mens wilde(n) dan ook niet onderdoen en speelden Pommeliens Ongewoon, alweer voortgestuwd door de pompende (pun intended) bas van de heer De Coster. De duisternis viel over Heist toen Ergens Onderweg de set mocht afsluiten.

Het begon allemaal met die ene cover, die Helmut Lotti opnam voor radiozender Willy, te weten Run To The Hills van Iron Maiden. Vervolgens vervelde hij tot HeLLmut Lotti en een plaatsje op Graspop Metal Meeting was een feit. Het is maar een kleine stap naar dat andere bijzondere festival, Kneistival. Onder de naam Hellmut Lotti Goes Metal verschijnt er binnenkort ook een debuutplaat. Nu “… Goes Metal” zou eigenlijk eerder “… Goes Hard(e) Rock” mogen heten, maar dat bekt natuurlijk een heel stuk minder. Dat liet het massaal opgekomen publiek zich trouwens niet aan het hart komen en ze gingen gewillig strijk voor Hellmuts versies van Dio, Scorpions, ZZ Top, Guns N' Roses en I Was Made For Lovin’ You van KISS. Menig hoofd werd al headbangend op de stevigheid van de nekspieren getest. Ook was er nog een eigen autobiografisch nummer The Darkness speciaal voor de binnenkort te verschijnen plaat geschreven. Highway To Hell van AC/DC stuurde ons op het eind de zwoele zomernacht in.