Kings of Convenience - Quiet is still the new loud
Koninklijk Circus, Brussel, 15 november 2009
Acht lange jaren hebben we moeten wachten om Kings of Convenience aan het werk te kunnen zien. Drie albums brachten ze ondertussen uit, maar nog nooit eerder vonden ze de weg naar ons “kleine, onbelangrijke landje” (dixit Erlend Øye). Al snel zou blijken dat die acht jaar het wachten meer dan waard waren.
De titel van het debuut van het Noorse duo was al een statement op zich: ‘Quiet is the New Loud’. In een tijd waar muziek almaar meer de neiging kreeg om zo luid en opvallend mogelijk te zijn, kwamen Erlend Øye en Eirik Glambek Bøe aandraven met een album vol subtiele akoestische folkliedjes. Simon & Garfunkel waren plots weer hip. Eenvoud sierde hun muziek, en dat kan ook gezegd worden van opvolgers ‘Riot on an Empty Street’ en het onlangs verschenen ‘Declaration of Dependence’.
Delicaat, subtiel, kalm, eenvoudig en ontroerend zijn dan ook meteen de sleutelwoorden die hun eerste Belgische doortocht het best omschrijven. Naar mate het optreden vorderde, kon daar ook nog hilarisch, dansbaar en zelfs euforisch aan toegevoegd worden. Het concert viel dan ook op te delen in twee delen: het eerste deel was het meest pakkende, met enkel Erlend en Eirik op akoestische gitaar. Halfweg de set kwamen daar ook Davide Bartolini (contrabas) en Tobias Hett (viool) bij, die wat meer vaart in het optreden brachten.
De twee delen waren echter evenwaardig. Op geen enkel moment sloeg de verveling toe, zelfs niet tijdens de nieuwe nummers (ook al werd zo goed als elk nummer op een uitzinning applaus ontvangen). De hilarische bindteksten zullen daar wellicht ook voor iets tussen zitten.
“It’s hard to stay, it’s hard to look into your eyes when I say I’m leaving” waren de eerste woorden die het duo tot ons richtten in opener Until You Understand. Vervolgens werd er à l’improviste (“wat het beste aanvoelt”, verklaarde Eirik later) nummers geplukt uit de drie albums. Vooral de prachtige versies van Cayman Islands, I Don’t Know What I Can Save You From en Stay Out of Trouble zijn ons bijgebleven.
Tijdens één van hun weinige hits, Misread, misten we de piano, maar het daaropvolgende Rule My World en de uitbundige afsluiter Boat Behind (waarin eindelijk ook geklapt mocht worden, wat Erlend ons voordien geheel terecht verboden had) maakten dat ruimschoots goed. Bisnummers 24-25 en Know How (waarin we Feist overigens niet misten) bracht het duo weer alleen om tenslotte af te sluiten met het haast uitzinnige I’d Rather Dance With You.
Nooit zagen we een publiek zo enthousiast bij zo eenvoudige en rustige muziek en dat zorgde voor een magische concertervaring. Quiet is wel degelijk nog steeds the new loud.