Kim Wilde - De zachte krijger
De Roma, 17 oktober 2025
Nostalgie is een raar beestje. Vijftien jaar jong waren we toen Kim Wilde met Kids In America ons puberwereldje stormenderhand binnenwalste. Tot dan hadden de harde gitaren van KISS en AC/DC, maar ook de vroege punk en new wave ons volledig in de ban. Maar voor deze wervelwind met okselfrisse poptunes met een stevig randje synthwave, maakten we graag een uitzondering. Nu stond Kim Wilde in De Roma in Borgerhout naar aanleiding van de nieuwe plaat ‘Closer’, haar vijftiende album dat begin dit jaar uitkwam.
‘Closer’ is niet te verwarren met ‘Close’, het album uit 1988, maar het is wel een soort verderzetting, ook qua albumcover, met Kim Wilde in zwart-wit in dezelfde pose, "arms across the face", als zevenendertig jaar geleden. Vanavond bestond het openingstrio dan ook uit nummers van ‘Close’ met Hey Mister Heartache, You Came en Never Trust A Stranger. Later in de set zouden ook nog Stone en European Soul, een nummer over hun favoriete schilder Marc Chagall, volgen. Daarnaast veel aandacht uiteraard voor de nieuwe plaat met Midnight Train, een duet met backingvocaliste en nichtje Scarlett Wilde in Hourglass Human en Trail Of Destruction. Tussendoor ook al enkele publiekslievelingen met The Second Time en vooral Cambodia met een shout-out naar haar broer Ricky Wilde op gitaar. De medley van ‘Close’-nummers Love's A No, You'll Be The One Who'll Lose en Four Letter Word misstond allerminst in het rijtje.
Met vijfenzestig levensjaren op de teller voelt Kim Wilde zich nog steeds een “warrior”, maar dan wel voor het leven en de liefde. Zeker in deze verwarrende tijden. Tevens een strijder voor de popmuziek die mensen samenbrengt. Dat werd perfect vertaald in de versie van Anyplace, Anywhere, Anytime, die ze in 2002 samen met Nena inblikte. Meer nieuwe nummers volgden met Lighthouse, Rocket To The Moon en Scorpio, alvorens een blik hits open te trekken, nummers waarmee alles begon voor de band begin jaren tachtig. View From A Bridge en Chequered Love werden luidkeels meegebruld en vormden de perfecte aanloop naar de bisronde. Die begon met If I Can’t Have You (The Bee Gees) en You Keep Me Hangin’ On van Motown-pioniers The Supremes. De avond werd afgesloten met de hit waarmee het zo’n vijfenveertig jaar allemaal begon, Kids In America. “There's a new wave coming / I warn ya”, en we drijven nog altijd mee op die golf, want “Everybody lives for the music-go-round” Die pakken ze ons alvast niet af.
