Kelela - Tot in de zomer

Ancienne Belgique, Brussel, 1 november 2014

In de zomer kon Kelela niet op Pukkelpop aantreden omwille van paspoortproblemen. Enkele maanden later was ze klaar voor revanche in de AB Club. De Amerikaanse stond net als Jungle en FKA Twigs in de longlist van BBC Sound of 2014, maar vertoeft, in tegenstelling tot voornoemde, nog steeds in het ondergrondse circuit. Dat valt ook op bij de aanvang van het concert; de zaal is goedgevuld, maar er kon nog evenveel volk bij. Jammer, want wie geïnteresseerd is in vernieuwende rnb had deze avond absoluut niet mogen missen.

Sinds Shura het keyboard laat primeren boven de gitaar, lijkt het haar steeds meer voor de wind te gaan. Met slimme songs, die iets sferischer zijn dan de globale synthpop - zeg maar The xx meets Banks - palmde ze rustigaan de AB club in. Sommige liedjes waren nog te braaf, maar eens ze aan de meer geroutineerde nummers zoals Touch of Indecision begon, spotte je het potentieel in no time. Nog iets meer bagage en de nu bestaande podiumverlegenheid zal snel verdwijnen. En terecht!

Bij Kelela was er van verlegenheid geen sprake. In vol ornaat kwam ze het haast volledig lege podium op om daarna ostentatief haar nepbontjas aan de dj te overhandigen. De Amerikaanse stond nu in een lang, zwart en doorschijnend - rustig: ze droeg ook nog lingerie - kleed bij de microfoon op een halve meter van het publiek. Beetje diva-manieren, dat hebben we wel graag. Tenminste als ze gerechtvaardigd zijn.

En dat waren ze bij Kelela zonder enige twijfel. Al bij de eerste beats van Enemy bleek ze goed bij stem te zijn en toonde ze dat ze er zin in had. Toppers van haar laatste album als Go All Night en Floor Show passeerden al vroeg in de show en zorgden voor goedkeurend dansen bij het publiek.

Even leek het erop dat de set in elkaar zou zakken, toen ze middenin twee lange, trage songs bracht. Maar met een gouden wissel van ouder werk als The Hide en haar samenwerking met BokBok Melba’s Call bracht ze daar op tijd verandering in. Tijdens het laatstgenoemde lied stopte ze de muziek abrupt omdat ze opeens zin had om de remix-versie te doen. Fijn dat zoiets op het podium nog aangedurfd wordt.

Ook de dj verdiende alle lof: het hele concert door ondersteunde hij haar als trouwe danspartner, die zijn metgezel probleemloos optilde wanneer gewenst. In het begin was het nog wat zoeken naar de juiste verhouding tussen bassen en stem, maar dat werd snel opgelost. Knallen deden ze beiden een laatste keer tijdens Guns & Synths en Keep it Cool.

Wat we zagen waren twee protosterren die misschien wel tot heel felle exemplaren kunnen uitgroeien. Voor Shura is de weg sowieso iets makkelijker omdat ze herkenbare popdeuntjes speelt. Kelela, daarentegen, maakt muziek die niet meteen in hokjes te stoppen is. Dat maakt haar des te interessanter. Zeker wanneer ze de muziek live zo goed weet te vertalen. Dus hopelijk deze keer wel tot in de zomer?