Karen Elson - Burlesque-avond in een countrybar
Ancienne Belgique, Brussel, 26 september 2010
“Ze komt. Ze komt niet. Ze komt. Ze Komt niet. Ze ...”. Elk bloemblaadje moest er aan geloven deze week. Karen Elson liet in mei al een keertje verstek gaan en ook deze keer werden een aantal shows gecanceled of, zoals die in de Ancienne Belgique, verplaatst naar een andere datum. We zouden met andere woorden pas zeker zijn als we de avond zelf haar effectief op dat podium zouden zien staan. En ja hoor, ze stond er. En nog overtuigend ook.
Ze excuseerde zich voor haar wispelturigheid. Dat deed ze eerder ook via een open brief die onder andere op de site van de AB te lezen stond. Eigenlijk excuseerde ze zich heel de avond lang voor de kleinste dingen en speelde ze een onderdanig en onzeker typetje. Nog een goede actrice ook.
Haar debuutplaat ‘The Ghost Who Walks’ kreeg best wel wat aandacht. Niet alleen omdat Elson als model al op heel wat covers van modebladen stond en haar snoet in bruikleen gaf aan onder andere Versace en Gaultier (en het mag gezegd worden, she’s looking damn fine my friend), maar natuurlijk ook omdat haar halve trouwboek Jack White (die ene helft van The White Stripes) de productie op zich nam.
Het album lijkt zich af te spelen op een burlesque-avond in een countrybar in 1860 en dat sfeertje willen ze ook op het podium krijgen. Iedereen dus strak in bijhorende kleedjes en pakken, inclusief hoeden, bakkebaarden en figuren die uit het rariteitenkabinet ontsnapt zijn. Neem daarbij nog het warme hooigele licht en we zitten volledig in de juiste setting. Dat het soms wat mistig kan zijn ten hoofde Elson, daar merkten we niet al te veel van.
De set gaat van de countryrock van Pretty Babies, het spannende A Thief At My Door en het folky Lunasa langs de - jiieehaa - benenzwierderij van Cruel Summer en het meer ingetogen Stolen Roses. Een zeer afwisselende set, gebracht met veel goesting en humor. Karen grapt graag tussen de nummers door en excuseert zich als er wat gestemd worden. Ze pakt haar publiek gemakkelijk in met haar ietwat schuchtere of verlegen verschijning op het podium.
Er wordt nog wat gebist, gelukkig, want na drie kwartier hing ze de microfoon al aan de haak. In dat laatste rondje kon The Ghost Who Walks natuurlijk niet ontbreken. Het nummer, dat over haar zelf gaat, lang voor ze model werd, wordt op luid gejoel onthaald. Het is dan ook een van de meest sexy singles die we dit jaar al te horen kregen.
Fijne eerste kennismaking met Karen Elson als muzikant. Wij kijken al uit naar het vervolg.