Karate - Weergaloos tijdloos
4AD, 9 december 2022
Vierentwintig jaar geleden zagen we Karate voor het eerst. Het trio uit Boston opende toen voor indiehelden Unwound. Dat was in de 4AD in Diksmuide. Geoff Farina was blij opnieuw te gast te zijn bij de 4AD en was dankbaar voor "de tweede kans" die ze als band krijgen in de nasleep van de re-release van de albums. Het publiek leek een mengeling van fans, die Karate 1.0 nog meemaakten, en jongeren (of jongere oudere jongeren) die de groep recenter ontdekten via duyster.
Maar vooraleer we na bijna twee decennia weer oog in oog (en vooral oor in oor) zouden staan met Karate, mocht het Brugse trio Ventilateur de zaal opwarmen. Het bleek een perfect match te zijn, want ook de sound van de Bruggelingen drijft tussen rock en jazz. Zo betrapten we onszelf erop dat we zalig stonden weg te dromen tijdens een indierockerig Jacqueline, waarna de band met Asatsuyu en Balayeurs weer resoluut het jazzy pad opging, zij het met een serieuze dub die uit de basgitaar ontsproot. Een erg fijne live kennismaking!
Hoewel Ventilateur zich goed van de taak had gekweten, was een opwarmer voor Karate eigenlijk overbodig. De band stapte het podium en begon te spelen alsof die lange hiatus er nooit was geweest. Karate speelde waanzinnig strak en zou dat het hele concert aanhouden. Tussen de nummers in, mocht de boog wat losser, en keuvelde Geoff Farina over heden en verleden. Of bedankte hij ons dat ze Jeff Goddard, die al vijftien jaar in Gent woont, even mochten lenen voor deze tour ("maar we brengen hem zeker terug"). De kinderen van de bassist zaten in de coulissen toe te kijken naar dat voor hen wellicht onbekende kantje van hun vader. Het moet best cool zijn te ontdekken dat je vader ooit in een coole band speelde, die zoveel jaar later uitverkochte zalen aandoet. Aan het eind van de set waren we getuige van een ontroerend knuffelmoment met zijn kids. Eerder had Geoff Farina Water al aan hen opgedragen.
Het drietal plukte in Diksmuide uit de zes platen, die ze in het tienjarig bestaan, tussen 1995 en 2005, uitbrachten. Songs als Diazapam voerden ons moeiteloos terug naar die periode, maar de machtige symbiose tussen jazz en postrock genaamd Small Fires klonk dan weer weergaloos tijdloos. De driehoeksverhouding tussen Goddard, Farina en drummer Gavin McCarthy, overgoten met Farina's intrigerende parlando stem, hield de hopeloos uitverkochte 4AD een dik uur in de ban. Na de laatste tonen van Today And Tomorrow werd dan ook terecht uitbundig om een bisronde gesmeekt.
Dat smeken werd bedacht met de ruim tien minuten lang uitgesmeerde absolute schoonheid van This Day Next Year, de Karate-song die destijds op de allereerste Duyster-compilatie mocht. Afsluiten deed de band met het titelloze --- uit de debuutplaat, maar dan was de mooie avond definitief voorbij. Het publiek deed zijn best om nog een bisronde af te dwingen, maar Gavin McCarthy kwam even aan de microfoon om uit te leggen dat ze alles hadden gespeeld wat ze nog kenden. "Begin dan gewoon opnieuw", probeerden we nog. We zagen de drummer even fonkelend twijfelen, maar ook met oude mannen moet je leren aanvaarden dat een nee echt wel een nee betekent.
In juni 2023 zou Karate op het Primavera festival spelen in Spanje en Portugal. We hopen dat Jeff Goddard de kompanen ook terug naar het huidige thuisland kan lokken. Als dat niet lukt, dan kun je in 2023 alvast in de 4AD terecht voor Ansatz Der Machine (25 februari), Mooneye (24 maart), Godspeed You Black Emperor (10 april - "Ticketswap your fists like antennas to heaven") of het Zuid-Koreaanse postrockantwoord op BTS, Jambinai (2 juni).
Foto: Henri Dumortier