Kaizers Orchestra - Snelcursus Noors Overbodig
Handelsbeurs, Gent, 8 november 2008
Vooraf mag HGH het publiek opwarmen. De ‘trash grass’ waarvan zij blijkbaar de exponent zouden moeten zijn, stelt niet veel meer voor dan wat ongein op banjo, speelgoedpiano, sampler of gitaar. Het Amerikaans volkslied op een door de neus aangeblazen kazoo is leuk, maar ook niet meer dan dat. Net als de rest van het optreden trouwens.
En dan is het tijd voor het echte werk: op het verschrikkelijk funky ritme van KGB komen de groepsleden van Kaizers Orchestra één voor één het podium op, keurig in het maatpak, met uiteraard drummer Rune Solheim en bassist Oyvind Storesund voorop, gevolgd door Helge Risa met het onvermijdelijke gasmasker (dat wonderlijk genoeg pas af gaat na een vijftal nummers) en tenslotte hoofdrolspelers Jan Ove Ottesen (leadzang en gitaar), Geir Zahl (sologitaar en zang) en Terge Vinterstoen (ritmegitaar en achtergrondzang). En het feest kan beginnen. Ottesen zet zich op de wielvelg, die als voet voor zijn microfoonstandaard dienst doet, sluit de ogen en zingt zich de longen uit het lijf. Vaak heeft hij de maniertjes van een Liam Gallagher (één hand om de microfoonstandaard, de andere op zijn rug) maar nooit de arrogantie. Daarvoor is er teveel interactie met publiek, tot en met het uitwisselen van pilsjes voor flesjes Duvel. De muziek wordt regelmatig onderbroken als willen ze het effect van het showelement zien en de truc werkt: het publiek slikt het als zoete koek.
Blijkbaar is hun eerste plaat het meest populair in deze streken want als de eerste tonen van Ompa Til Du Dor weerklinken, gaat het dak van de zaal en wordt er luidop meegestampt, gebruld en gedanst. Dit is puur amusement. Tussendoor wordt ook nog de nodige show verkocht wanneer ze bv. de koppen bij elkaar steken (inclusief de oppeppende handshake) om te bepalen wat het volgende nummer zal zijn. Flauwekul natuurlijk, want de setlist ligt mooi uitgetypt aan hun voeten, maar dit is o zo vermakelijk dat je niet anders kan dan ervan genieten. En dan hebben we het nog niet gehad over de onvermijdelijke olievaten die een eerste keer tijdens Bon Fra Helvete worden gemolesteerd door de tot dan toe schijnbaar ongeïnteresseerde Risa, die op zijn omgekeerde vuilnisbak zijn orgel en/of keyboard teistert. Overbodig u te vertellen dat die olievaten van dan af samen met de wielvelgen een belangrijk deel van het optreden (zowel visueel als muzikaal) gaan uitmaken. Ook vermeldenswaard is trouwens Elvis (jawel, de enige echte, volledig in Las Vegas-outfit), die vanavond met plezier roadie speelt voor de heren.
Een ander hoogtepunt (niet toevallig alweer uit die eerste plaat) is Kontroll Pa Kontinentet, waarbij de menigte het helemaal niet meer heeft en Ottesen uiteindelijk de band voorstelt. Elk van de heren wordt even in de schijnwerper gezet. Zelfs de lichtshow is van een hoog kwalitatief gehalte.
Enfin, u heeft het ongetwijfeld al begrepen: volgende keer moet ook u aanwezig zijn bij een optreden van dit knotsgekke Noorse collectief en die snelcursus Noors is bovendien volkomen overbodig.