J.Tillman - Een melancholieke reus
Botanique, Brussel, 29 september 2009
J. Tillman is terug in het land. Na zijn passage op Leffingeleuren enkele dagen geleden vult de man de oergezellige rotonde van Botanique. Deze keer met nummers van eigen makelij en niet met de meer opgetogen songs van Fleet Foxes, waarin hij nog steeds als drummer fungeert. Of hij solo dezelfde bekendheid verdient als zijn groep valt echter nog te bewijzen. Dit concert is alvast een uitgelezen kans om ons te overhalen.
Voorprogramma van dienst is Tillmans bassist. Zijn naam is echter even irrelevant als zijn verre van memorabele nummers. De korte set bestaat uit te lange nummers en zelfs een verrassende versie van The Kinks' Lola kan ons niet overtuigen.
Geef ons dan maar J. Tillman zelf. Vooreerst moet gezegd dat zijn muzikale productiviteit onnavolgbaar is. Enkele maanden geleden speelde hij om zijn vorig schijfje te promoten, nu staat hij er alweer met nieuw materiaal.
Na een onderonsje met zijn uiterst aandachtige publiek, kan het concert pas echt van start gaan. Nummers als James Blues en Earthly Bodies doen ons helemaal smelten. De dynamiek tussen de groepsleden zit duidelijk meer dan goed, en dat wordt in een prachtig samenspel vertaald. Toch gaan zijn voornamelijk trage en melancholische nummers op den duur wat vervelen. De variatie is zoek en dat is jammer. Het zijn Tillmans praatjes over zijn passage op Leffingeleuren die ons wakker houden.
Uiteindelijk weten Josh en zijn muzikanten ons toch nog muzikaal te boeien. Howling Light wordt uitstekend vertolkt en klinkt opvallend vrolijk. New Imperial Grand Blues klinkt dan weer lichtjes uitzinnig en schudt ons tot het einde van de set terug wakker. Zo'n momenten kunnen we echter op één hand tellen.
Desalniettemin schuilt er potentieel in de man. Zijn nummers zijn bloedmooi en zijn muzikanten getuigen van veel klasse. Toch wist hij ons deze avond niet echt te boeien. Laten we het houden op een slechte dag en op de frustraties door de geluidsproblemen. Maar een herkansing krijgt de man zeker. Zijn melancholie is te mooi om zomaar op een slechte avond te vergeten.