Josh Ritter, The Swell Season - Oerdegelijke songsmederij

Ancienne Belgique, Brussel, 28 februari 2010

“Jullie bezorgden ons een fantastische avond.” prevelde een tevreden Glenn Hansard met de hand op het hart voor een uitverkochte theaterzaal van de AB. Een pose die we deze negendendertigjarige bard al eerder zagen aannemen, maar deze keer leek het echt gemeend.

Het valt niet vaak voor dat het voorprogramma en de hoofdact quasi inwisselbaar zijn. Wij hadden dan ook gehoopt op een rasechte double bill. Jammer genoeg moest deze gedachte bijzonder snel opzij gezet worden wanneer de multigetalenteerde Josh Ritter na amper zes nummers in de coulissen verdween.

We noteerden ondermeer  prachtige versies van Girl In The War, Kathleen en twee bijzonder veelbelovende nieuwe songs uit zijn binnenkort te verschijnen ‘So Runs The World Away’. Gelukkig liet de man zich ontvallen dat hij later dit jaar met zijn band zeker nog terugkeert naar België. Wij tekenen nu al present.

Waar The Swell Season aanvankelijk vooral bekend werd bij het grote publiek door de soundtrack van de film ‘Once’, waar Glenn Hansard en Marketa Irglova zelf een sleutelrol in speelden, bleek al snel dat deze bezwerende succesformule een vervolg zou krijgen.

Een uitgebreide tournee vroeg om nieuw werk, dat er begin dit jaar met het eclectische ‘Strict Joy’ ook kwam. Tijdens deze doortocht in de AB serveerden Hansard en Irglova, een bonte maar vooral begeesterde mengelmoes van beide platen en werd her en der ook materiaal uit het titelloze debuut opgerakeld.

Niet geheel toevallig liet het duo zich ook nu weer omringen door de muzikanten van Hansards eigen band The Frames. Gedurende het hele concert zweefde, prikte en scheurde hun sound als rode draad door de songs van The Swell Season. Nummers als Feeling The Pull, Low Rising en afsluiter High Horses hadden perfect op een Framesplaat kunnen schitteren. Maar kregen dankzij Irglova’s pianospel en subtiele vocale toevoegingen net dat extra tikkeltje cachet met zich mee.

Waarin The Swell Season zich wel wist te onderscheiden van het Ierse rockgezelschap, waren de intens breekbare ballades. Denk aan het pakkende Back Broke (één van de vele nummers waarin het publiek – met succes - tot meezingen werd opgeroepen) of het slepende, zalvende If You Want Me (één van de weinige songs waarvoor Irglova op de voorgrond mocht treden).

Opvallend was ook nu weer de gedrevenheid waarmee Hansard zijn muziek bleef belijden. Van bij het prille begin van de set wist hij op een bijzonder beklijvende en allesoverheersende manier zonder enige vorm van geluidsversterking de zaal muisstil te krijgen met Say It To Me Now. Tijdens een daverende soloversie van Van Morrisons Astral Weeks scheurde zijn stem van intens intiem naar wilde bombast. Klasse in het kwadraat, zondermeer!

Met een huwelijksaanzoek als intermezzo, het obligatiore (maar daarom niet minder prachtige) Falling Slowly, een sublieme cover van dEUS’ Little Arithmetics, Come and Find Me van en met Josh Ritter en het prachtige sluitstuk High Horses zette The Swell Season ons met een gelukzalig gevoel terug op de stoep van de Anspachlaan. Wij konden niet anders dan instemmend knikken na een magische avond van oerdegelijke songsmederij.