José James feat. Jef Neve, Lambchop en Rodrigo y Gabriela - Wachten op het hoogtepunt
Bijloke, Gent, Gentse Feesten, 24 juli 2009
Gent Jazz Festival is een buitenbeentje in het Vlaamse festivallandschap. Een puur jazzfestival kan je het niet noemen, daarvoor staan er te veel bands uit andere genres geprogrammeerd. Soms is de link met jazz zelfs ver te zoeken.
Maar het evenement in de Gentse Bijloke naast andere festivals plaatsen, is óók niet correct. Gent Jazz is namelijk veel te duur en veel te elitair om vergeleken te worden met de 'plattere' campingfestivals. En dus, in welk vakje we het festival ook steken, wij halen er gewoon de beste optredens uit. Of dat nu met short en slippers is, of met das, dat maakt ons niks uit.
De affiche beloofde alvast niks dan goeds. Vooreerst stond José James feat. Jef Neve op het menu. Dat duo speelde eerder al de AB plat en is bovendien momenteel bezig een plaatje op te nemen. Echter, op papier bleek de opener beter dan in werkelijkheid. Akkoord, Jef Neve is altijd goed. Maar José James viel ons toch ferm tegen.
Onze "Dreamer" gebruikte zijn stem meer als instrument dan als communicatiemiddel. Dat was leuk, en inventief zelfs, maar toen het publiek de indruk kreeg dat de ene vocale gimmick na de andere in de ring werd gegooid, vonden wij dat eerder blijken van gebrek aan vindingrijkheid.
Op naar het volgende optreden, dus. Voorzichtig nippend aan ons (overigens veel te dure) pintje verwelkomden we Lambchop. Kurt Wagner en de zijnen leken zich op het eerste zicht wat vreemd te voelen op een festival als dit, maar die indruk waaide snel weer over toen de geestige frontman de snaren van zijn prachtige vintage Gibson beroerde. Een zachte americanabries zweefde over de Bijloke. Het is zomer.
The Old, Gold Shoe was meteen een topper. Maar na een halfuurtje zakte het concert in. Alles ging wat op elkaar lijken en het mompelen van Wagner haalde alle dynamiek uit de nummers. All Smiles and Mariachi en een briljante cover van Dylans I Threw It All Away konden nog enkele meubelen redden, maar het overgrote deel van de inboedel lag al op het stort.
De meeste zieltjes kwamen echter voor Rodrigo y Gabriela (foto). Dit koppel uit Mexico is een graag geziene gast in ons belgenlandje. In 2007 veroverden ze al Pukkelpop en ook op de laatste editie van Rock Werchter gooiden ze hoge ogen met hun "fusion music".
De opkomst was dan ook groot. En terecht, want het uiterst sympatieke duo zette wederom een show neer om duimen en vingers bij af te likken. Tamacun, Diablo Rojo, allemaal kwamen ze voorbij.
Rodrigo y Gabriela wisten een ongeziene virtuositeit te combineren met een "showmanship" om U tegen te zeggen. Opmerkelijk was ook de hoeveelheid nieuwe nummers in de set. En ook hier werden de melodieën van Rodrigo vakkundig ondersteund door het dreunende ritmewerk van Gabriela.
Wij kijken alvast uit naar de in september te verschijnen nieuweling. En in afwachting koesteren we de herinnering aan deze onvergetelijke liveperformance.