Jonwayne - Woorden zijn alles

undefined, 7 maart 2017

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none}

Jonwayne - Woorden zijn alles

De symbiose van Lefto en Democrazy is eentje om dankbaar voor te zijn. En dat heeft Gent ondertussen gesnopen. ’s Mans vinger aan de pols van alles, dat naar urban ruikt, bracht hem er eerder toe Jonwayne naar de Vooruit te halen. Sindsdien is er voor die laatste nogal wat gebeurd.

Openen deed Zwangere Guy, één vijfde van het Brusselse hiphop-collectief Stikstof. Hun laatste mixtape ‘/02’ gaf aan dat de scene in onze hoofdstad uniek, springlevend en gevaarlijk is. Solo schippert Guy tussen laidback en turnt up, wat niet mag verbazen na het horen van de schizofrene single Dokter Guy. Als mc en performer kon hij zonder moeite de Balzaal aan; al het gastvolk was dus niet per se nodig. Nederlands en Frans werden broederlijk door elkaar gehaspeld, hoofden veerden mee. Een iets meer gebalde set en wij zwijgen tevreden.

De stoel en flesjes water verraadden al dat Jonwayne niet voor het het doorsnee hiphopimago ging. Zijn imposante verschijning bevestigde dat: slordig haar in een staart, sweater, bril. Terwijl hij traag en stoïcijns het podium rondwandelde, hoorden we de intro van een conversatie met het lief van een fan, van ‘Rap Album Two’ geplukt: “She says you rap and I'm not really seeing it”.

Twee jaar geleden stond hij op de rand van een doorbraak. Hij werd getipt als volgende genie uit de invloedrijke LA scene, had een contract bij Stones Throw en een grote tour in het vooruitzicht. Tot een samenspel van zelfhaat, alcoholisme en depressie hem nekten. Op ‘Rap Album Two’ staat hij er terug met nieuwe moed, de demonen niet verslagen, maar hevig bevochten met goudeerlijke analyses.

In combinatie met een onmiskenbaar talent als mc levert dat enkele van de beste hiphopverses op die we dit jaar al gehoord hebben. Zijn beats maakt hij zelf, en ook op de planken doet hij het op zijn eentje. De kleine sampler, waarmee hij zich van zijn instrumentals bediende, liet hem toe die af te breken of met het volume te spelen wanneer hij dat wilde.

De start van de set bevatte overwegend ouder materiaal, minder introspectie en meer braggadocio dan het recente werk, maar stond evengoed bol van de punchlines. Numbers On The Hoard, onze eerste kennismaking met the Wayniac: “I'm the best kept secret, tell your boys not to keep it”. En het geweldig dreigende Green Lights van op de ‘Jonwayne Is Retired’-ep. 

“You’re cool”, klonk het meermaals, want de Vooruit luisterde wanneer songs als Out Of Sight en Human Condition passeerden. En wanneer Jonwayne zijn gedichten (die overigens erg leken op verses zonder beats) voordroeg, werd ’t muisstil. These Words Are Everything eindigde de set; een levensverhaal in een song en als samenvatting de gedroomde afsluiter. Een eigenwijze hiphopshow die zowel de old schoolers als de avonturiers kon bekoren.

7 maart 2017
Kasper Cornelus