Joanna Newsom - Liefde in tijden van lang geleden

Bozar, Brussel, 25 februari 2016

Geen betere plek om je te laten betoveren dan de Brusselse (“Can I call it a town?”) Bozar. Joanna Newsom kwam zingen over liefde en sprookjes en had daarvoor vier veelzijdige muzikanten meegebracht. Samen namen ze ons mee naar wonderlijke plekken.

Joanna Newsom - Liefde in tijden van lang geleden



Opener Bridges And Balloons van op ‘The Milk-Eyed Mender’ vroeg om de welwillendheid van het publiek en kreeg die ook. Gelukkig maar, want na die plaat nam Newsom afscheid van conventionele liedjesstructuren om nooit meer om te kijken. Daar zijn we nooit echt rouwig om geweest: Emily, dat iets later in de set volgde en tot onze all time favorites behoort met die heerlijke vioolarrangementen, kreeg een wervelende uitvoering van bijna tien minuten waarvan elke compleet anders was.

Hoewel de set geen enkel slecht nummer bevatte, konden alle complexiteiten en wendingen af en toe wel eens gaan doorwegen. Dat dat Joanna allerminst kon schelen, maakte ze al duidelijk toen ze in 2010 het driedubbele album ‘Have One On Me’ uitbracht. Ze maakt hààr muziek, en hoe je die verteert zie je zelf maar. Dat verteren blijkt wel steeds weer de moeite waard.

Haar meest recente worp ‘Divers’ bevat iets meer pop sensibility; getuige daarvan de singles Sapokanikan en Leaving The City, beiden zo single-waardig en direct als je ze maar kan vinden in freakfolk. Met het prachtige Anecdotes werd al vroeg in de set duidelijk dat aardig wat geswitcht zou worden tussen instrumenten, vaak zelfs in het midden van de songs.

En ere wie ere toekomt: kudos voor Ryan Francesconi, die eerder voor Newsom arrangeerde en de hele set voor haar huidige band her-arrangeerde. De arrangementen waren levendig en konden, wat complexiteit betreft, wedijveren met de teksten, melodieën en structuren. De heuse drumgrooves in sommige van de nieuwe songs mochten dan wat wennen zijn, het merendeel van de tijd was het prettig om de sonische spielereien en vervlochten melodieën ook visueel mee te kunnen volgen.

Een tourbeest wordt ze waarschijnlijk nooit - af en toe viel ook wel een schoonheidsfoutje te bespeuren - maar in deze bezetting heeft Joanna iets moois gaande. Met een minder geduldig publiek of in een mindere zaal kon dit aardig in het honderd gelopen zijn. In Brussel zag de magie haar kans schoon en manifesteerde ze zich luid en duidelijk.

25 februari 2016
Kasper Cornelus