Jamie T - Klein Londen in de Botanique
Botanique, Brussel, 15 februari 2015
Voor technische perfectie moest je zaterdagavond niet in de Botanique zijn; voor een amusante rock-'n-rollshow des te meer. Zo introvert als Jamie T overkomt op plaat, zo uitgelaten als een wilde jonge hond stond hij op het podium. Jamie haspelde het gros van zijn songs een paar maten te snel af, maar dat paste nagenoeg perfect bij de verbetenheid waarmee hij de aalvlugge teksten uitspuwde.
Je kan van Britten zeggen wat je wil, maar ze kennen hun klassiekers. Zet een indierocker met een zwaar Londens accent in een zaal in Brussel, en plots staat die zaal vol met enthousiaste Britten, die vaker wel dan niet een glas te veel op hebben. En zo kwam het dat de Botanique er zaterdagavond even uitzag als een underground club in Hackney om twee uur 's nachts. Niet altijd het ideale concertrecept, maar in dit geval droeg het wel bij tot een verdomd fijne concertervaring die ons met een brede glimlach buiten stuurde.
Zijn muziek klinkt als een kruising van The Streets, The Libertines en Arctic Monkeys. De man ziet er trouwens wat uit als een Alex Turner uit "den Aldi": zelfde leren jasje en Elviskuif, maar met een aangezicht dat doet vermoeden dat de man iets te veel hamburgers van McDonalds naar binnen heeft gespeeld. Onze vrees dat hij misschien wat aangeschoten of ongeïnteresseerd - altijd gevaarlijk als een man een sabbat van vijf jaar neemt en dan plots terug op het toneel verschijnt - zijn ding zou komen doen, bleek volkomen ongegrond. Jamie was gefocust en dartel, enthousiast zonder zijn donkere ziel uit het oog te verliezen.
Op zijn laatste worp 'Carry On The Grudge', die wij trouwens bijzonder konden smaken, heeft Jamie de versnelde fun van zijn eerste twee platen achtergelaten voor een meer volwassen sound. Live viel dat verschil extra hard op. Het optreden kwam traag op gang, maar de mysterieuze slowburner Don't You Find was wel meteen een eerste hoogtepunt. Toen hij verder ging met het spectaculaire Operation, van zijn debuut "Panic Prevention", viel pas het contrast op. De heerlijk rammelende outro was meteen een eerste moment voor zowel het beschonken als het minder dronken publiek om de initiële terughoudendheid te laten varen.
Jamie had ook aan Valentijn gedacht, en hij haalde prompt zijn innerlijke Beyonce boven door Salvador op te dragen aan alle single ladies in de zaal. Een lied dat trouwens balanceert tussen briljant en ridicuul, maar de melodie is zo aanstekelijk als chlamydia en hij komt er dan ook moeiteloos mee weg.
Het moet trouwens niet gemakkelijk zijn om backingvocalist te zijn in een band waarbij de teksten als Formule één-wagens voorbijschieten, maar het viel ons op dat de tweede gitarist zijn deel verrassend overtuigend wist mee te mompelen. En dat gold ook voor het publiek: enkele mensen in de zaal leken genoeg alcohol naar binnen gewerkt te hebben om een nijlpaard lam te leggen, maar de hyperkinetische zanglijnen van British Intelligence of het geweldige The Man's Machine bleken dan weer geen probleem.
De klassieker Sheila werd ietwat verrassend halverwege de set voor de leeuwen gegooid. En daarmee maakten Jamie en het publiek zich op voor een zinderend slot. Ook hier was "rommelig, maar bijzonder plezant" de juiste omschrijving. De funfactor verdween nadien niet meer uit het optreden: een nijdig Rabbit Hole wisselde sterk af met Emily's Heart, het enige echt ingetogen nummer van de avond. Het was meteen het laatste rustpunt in de set: 368 en If You Got The Money werden nagenoeg woord voor woord meegezongen door de enthousiaste fans op de eerste en achterste rijen.
In de bisronde bewees een sterk Zombie dat Jamie nog altijd de kunst van moordend aanstekelijk songs schrijven onder de knie heeft. De klassieker Sticks 'n' Stones mocht de klus definitief afmaken: "Let's go out and find some trouble", klonk het als uit één stem in de volgepakte Botanique en dat mag ook het credo wezen van deze portie plezier, samengebald in een uur en tien minuten die voorbijvlogen. Jamie T is een echte troublemaker, maar wel een verdomd plezante.