Interpol - Bezint eer gij begint
Paradiso Amsterdam, 29 oktober 2024
De toegevoegde waarde van een live concert is dat je helemaal in de muziek kunt opgaan, de muziek in je ziel voelt stampen, je tussen allemaal gelijkgestemden begeeft, (meestal) iets leuks hebt om naar te kijken, interactie ziet tussen de bandleden en wellicht kun je een glimp opvangen van de zanger of zangeres. Of de setlist bemachtigen en inlijsten. Songs worden vaak net even anders gespeeld, of uitgesponnen. Nieuwe nummers voor het eerst live gespeeld. Je weet weer waarom je een oppas hebt geregeld, door de regen hebt gefietst en geld hebt betaald. Er gaat weinig boven de live sensatie van een band. Wie hiervoor naar Paradiso kwam om Interpol te zien, kwam bedrogen uit.
De New Yorkse band Interpol (opgericht in 1998) gaf een concert in de Amsterdamse poptempel Paradiso ter ere van het twintigjarig jubileum van het succesvolle tweede album ‘Antics’. Het uitverkochte concert bewees dat de band nog steeds erg populair is. Met vele miljoenen luisteraars en bijhorende platenverkoop en als graag geziene gast op festivals keken veel fans er naar uit hen nog eens live te zien.
Interpol is al jaren behoorlijk stabiel te noemen met opvallend weinig bandwisselingen. De altijd in pak optredende heren kwamen op en maakten daarmee een statement als: wij nemen dit serieus. En dat deden ze. Lachen was er niet bij. Zelfs geen glimlach. De zwarte zonnebril van Banks zat er vanaf de start van het concert en ging niet meer af.
Het was dus ‘Antics’ waarrond het die avond draaide, en de set werd ingezet met Next Exit. Exact dezelfde volgorde als op de plaat werd aangehouden. Spontaniteit is nou eenmaal niet hun ding. Maar dat zorgde al snel voor herkenning en voor enthousiaste reacties van het (veelal mannelijke) publiek met een gemiddelde leeftijd van rond de dertig. Als de band dan nog enigszins stijfjes maar foutloos speelde, hadden we toch hoop dat ze de rest van de set minder als robots zouden overkomen. Een uitverkocht Paradiso, waar toch al grootheden hebben opgetreden, zou toch voor immens geluk en spelplezier moeten zorgen? Maar dat was er alvast niet aan te zien. En van interactie tussen de bandleden was er evenmin sprake. Banks is sowieso geen prater en meer dan “Thank you”, en “It’s good to be back in Amsterdam”, kwam er niet uit. Godzijdank wisten ze nog wel in welke stad ze zaten.
Toen het gehele album was gepasseerd, volgde een korte break, waarna nog zo’n acht songs voorbij kwamen, maar eigenlijk waren wij toen al klaar met steeds datzelfde trucje: na een strofe volgde de basdrum, die ervoor moest zorgen dat iedereen zou klappen en juichen, maar na de zoveelste keer sloeg de verveling behoorlijk toe. Alle nummers gingen op elkaar lijken. Het geluid liet ook nog eens te wensen over doordat de gitaar de zang overstemde (een bezoeker die eerder vertrok vanwege “de irritante monotone, kelige kutstem” zal dat minder erg hebben gevonden). En die eerder genoemde basdrum, die veel te luid door de zaal denderde, hetgeen zelfs mét oordoppen nog hinderlijk was. Als dan nog als belichting te vaak blauw werd gekozen, maar ook een epilepsie uitlokkend flikkerende belichting, was voor ons de maat vol.
Op de muziek van Interpol is echt niets op aan te merken. Sterker nog: veel nummers zitten verdomd goed in elkaar. Obstacle 1, afkomstig van het in 2002 uitgebrachte album ‘Turn On The Bright Lights’ en No 1 In Threesome van ‘Our Love To Admire’ zijn pareltjes. My Desire en All The Rage Back Home kwamen ook voorbij, maar wij waren al afgehaakt en eerder vertrokken. En we waren echt niet de enigen. Natuurlijk waren er fans dansend en met armen hoog aan het meezingen. De pakkende indierocksongs zijn nu eenmaal festivalgevoelig, maar wat is een band met een nagenoeg onzichtbare drummer en toetsenist? (Die trouwens verdomd foutloos speelden, net als de rest van de band).
Maar live gaat het ook om wat je ziet. En als de band er zo statisch bij staat, meer dan twee uur lang, doe ons dan maar een rammelend groepje, één die het wel kan waarderen dat er zoveel mensen de moeite hebben genomen om naar Paradiso te komen, en daar (net als wij) vijftig euro voor neer te tellen. Wie zou overwegen om naar zo'n concert te gaan: zet gewoon thuis de plaat op. Beter geluid, fijner licht en ook nog eens leuker om naar te kijken.