Instant Karma curated by The Van Jets - De Grote Thuismatch
De Grote Post, Oostende, 6 april 2015
De Oostendse Grote Post stond volledig in het teken van hun verloren zonen dit weekend. Hoewel, verloren... The Van Jets hebben er nooit een geheim van gemaakt dat ze van de kust afkomstig zijn en zijn terecht trots op hun roots. Tijd om iets groots terug te doen in de vorm van een tweedaagse, volledig in het teken van nieuwe plaat ‘Welcome To Strange Paradise’ . Wij waren erbij van bij het startschot.
Net zoals The Van Jets zelf, praat elke Oostendenaar triomferend over de renovatie van De Grote Post. Een prachtig gebouw, dat zijn nostalgische charme heeft weten behouden, en ruimte biedt aan cultuur met een grote C. Alleen jammer van de onhandige trappen die telkens weer voor een gênante wandelpas zorgen - neem je ze nu in één of in twee keer? - en na enkele glazen boterhammen telkens weer enorme struikelblokken blijken te zijn.
Voor deze editie van Karma Hotel – het jaarlijkse indoor evenement met de wortels bij muziekclub De Zwerver, doopten ze het gebouw volledig om tot een “Strange paradise”. Langs de enorme trappenhal werden we verwelkomd door een paspop die voor de gelegenheid gewikkeld was in blinkend cadeaupapier en kregen we de mogelijkheid om The Van Jets' nieuwe plaat volledig te beluisteren in een “listening corner”. Het was van bij het begin dus al duidelijk dat we verwend zouden worden.
Tubelight mocht de spits afbijten, maar deed dat met lange tanden. De band van frontman Lee Swinnen – zoon van - speelde een strak optreden, maar deed dat, in vergelijking met de andere bands, nogal statisch. Hun muziek is dan wel niet bedoeld als handjes-in-de-lucht-muziek, maar onze handen gingen, beleefd als we zijn, toch alvast halfweg: richting een geeuw. Maar goed, de nieuwe richting die ze uitgegaan zijn met hun muziek willen we niet betwisten en we geloven dat er live beslist meer in zit. Jammer dat we voorlopig niet overtuigd raken.
Team William, dat na Tubelight dezelfde zaal mocht afbreken, kwam Oostende een bezoekje brengen met nieuw materiaal op de achterbank. Zoals we van hen gewend zijn, spatte de energie er vanaf, met nieuw materiaal dat zeer zelfverzekerd en potig werd gebracht. Onze aandachtsboog stond op het einde iets minder gespannen dan voorheen, maar dat zal vast niet aan hun live performance gelegen hebben. De band van Floris De Decker, die bij The Van Jets ook achter de keyboards staat, brengt dan ook dromerige pop. Opdracht geslaagd, zou je kunnen zeggen.
Maar de band van de avond was - hoe kan het ook anders - The Van Jets. Als volbloed Oostendenaars zijn ook wij ons volledig bewust van de metamorfose die deze band onderging. Van de alternatieve rock waar ze in het verleden Verse Vis en Humo’s Rock Rally mee wonnen, blijft nog maar een sikkepit over. The Van Jets van vandaag zijn pure glamrockers met een knipoog naar David Bowie. Het is een band die in staat is radiovriendelijke, poppy nummers te combineren met andere, psychedelische gelaagde nummers. Ze gaan breed tegenwoordig bij The Van Jets. En dat kan je alleen maar toejuichen.
De hits kennen we ondertussen. En die passeerden, tot groot jolijt van het publiek, doorheen de ganse set. We hoorden Broken Bones, Sound Of Sea en Here Comes The Light. Maar belangrijker waren uiteraard de nieuwere nummers. Single Two Tides Of Ice klinkt live even goed als op plaat. En ook Utopia, een nummer waar gitarist Wolfgang Vanwymeersch zijn ding mee mocht doen, bleef in ons hoofd plakken. Een ander hoogtepunt was Shit To Gold, een prachtig opzwepend nummer, dat je beslist je schoenzolen zal doen verslijten. Twelve Note Scale was een beetje te arty-farty voor ons boerenverstand, maar dat kan verkeren als we de plaat nog een paar keer zullen opleggen.
Wat we wel al met zekerheid kunnen zeggen is dat ‘Welcome To Strange Paradise’ een plaat zal zijn die serieus voorzien is van poten en oren. Één van hun beste, als je onze bescheiden mening vraagt. Zelf zijn ze er duidelijk heel tevreden mee en wij zijn er alleen maar nieuwsgieriger door geworden. Nu jullie nog. Zoals ze zich op een podium gedragen, is België te klein geworden voor deze band. Ze doen met 'Strange Paradise' duidelijk een gooi naar buitenlands succes. Wij zijn alvast benieuwd of het in het buitenland ook zo smakelijk zal pakken.