Infadels - Vitalic overwint met extase

Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008

Op 27 en 28 oktober nam de eerste editie van PIAS Nites Brussel voor even over. PIAS, het onafhankelijke platenlabel dat oorspronkelijk in onze hoofdstad werd opgericht, stelde op twee verschillende locaties in Brussel (de Ancienne Belgique en de Botanique) zowel gevestigde waarden als nieuwkomers voor. Vrijdagavond stonden in de grote zaal van de AB Infadels (UK) en Vitalic (FR) op het menu.

Dat de Britse Infadels wel erg hun best doen om bij het Belgische publiek geliefd te zijn, bewezen ze dit jaar al in de AB Club en op de festivalpodia in Dour en Kiewit, waar ze naam maakten met hun sterke live performances. Hoewel ze toch al een aantal maanden on the road zijn, bracht de band ook dit keer hun nummers met een zeldzaam geziene drive als was het hun eerste optreden.

Het publiek was al van het begin laaiend enthousiast. Bij elke song werkten ze naar een elektronische climax toe waarbij niet alleen het publiek enthousiast meehuppelde: Ook zanger Bnann en toetsenist Richie sprongen en dansten alsof hun leven ervan af hing.

De vocale kwaliteiten van de charismatische frontman werden tijdens Murder That Sound sterk in de verf gezet. Hierdoor werd duidelijk dat Infadels zoveel meer in huis hebben dan catchy deuntjes, en niet zomaar meespringen op de kar van de populaire elektrorock. 

Hun tot nu toe grootste hit Love Like Semtex werd dan weer rustiger gebracht dan op het album. Toch een teken van tourvermoeidheid? Niet dus. Met de cover Steady As She Goes van The Raconteurs brachten ze ons het absolute hoogtepunt en ging het publiek helemaal loos. Misschien toch wel vreemd dat je als band de beste reacties krijgt op een song die niet eens de jouwe is.

Afsluiten deden ze met Can't Get Enough waarmee de band het publiek nog een laatste maal inpakte met hun tomeloze energie. Aangezien ze het moeten stellen met materiaal uit hun eerste en enige album zat de pret er al na bijna een uur op. Na het publiek uitgebreid bedankt te hebben, namen Infadels  afscheid van de Belgische toeschouwers. Drie woorden voor deze show? Kort maar krachtig!

Dat je niet per se zelf als een halve gek hoeft tekeer gaan om je publiek mee te krijgen, bewees Vitalic later die avond. Pascal Arbez a.k.a. Vitalic brengt muziek die niet zomaar in een vakje te stoppen zijn. Flarden big beat, new beat, disco, metal en zelfs polka beïnvloeden zijn elektro-techno sound en toch zul je hem op geen enkele sample betrappen. Enkel klanken pur sang, rechtstreeks uit de computer geperst.

De setlist bestond voornamelijk uit nummers van zijn succesvolle debuutalbum 'OK Cowboy'. De 30-jarige serene Fransman bracht een geniale set, uiterst nauwkeurig opgebouwd, en kreeg in geen tijd de volledige zaal op de hand.

Hij heeft intussen een ijzersterke livereputatie opgebouwd met een sound die pure adrenaline door je aderen jaagt, wat al snel duidelijk werd tijdens The Bells. In geen tijd stonden er een dertigtal uitzinnige fans op het podium op en neer te springen. Een enkeling waagde het zelfs om handjes te schudden met de meester zelf. Zo werd de toon gezet voor wat komen zou. Anders dan op zijn doortocht op Rock Werchter deze zomer stond hij nu verscholen achter een scherm waarop de visuals, gaande van een prachtige sterrenhemel tot psychedelisch uitziende paarden, geprojecteerd werden.

Nadat de massa hem voor de tweede keer terug het podium op schreeuwde verdween het projectiescherm en greep Vitalic zowaar naar de microfoon, om vervolgens enigszins bedeesd een sublieme cover te brengen van I Feel Love van Donna Summer. Een schitterende samenvatting van wat er het afgelopen uur gebeurd was. Hiermee besloot hij zijn set en met een dankbare glimlach zwaaide hij het publiek vaarwel. Het lovende gejoel van de massa bleef duren, en voor een laatste keer kwam hij terug om de fans op de eerste rij te begroeten. Hij werd onthaald als de nieuwe Messias en al snel werd zijn kale knikker bedolven onder een stapel handen. Dit is religie anno 2006. Kort samengevat: Vitalic = "veni, vidi, vici" ofte "ik kwam, ik zag, ik overwon".