Imagine Dragons - Zowel rockers als softies

Ancienne Belgique, Brussel, 4 mei 2013

Ruige mannen die zowel de weg naar indierock als softpop vinden. Een bandnaam, die eigenlijk een anagram is van hun echte, onbekende en drugsgerelateerde groepsnaam. En komende uit het oord van de faam, Las Vegas, maar toch immens bescheiden net als de modale Belg. Om maar te zeggen dat Image Dragons als band bijzonder moeilijk te vatten is. Wat wel vast staat is dat ze de volle AB Box een boeiende cocktail van hun kunnen serveerden.

Dit keer verwachtten we ook veel van het voorprogramma. De hits van Protection Patrol Pinkerton konden we immers met dank aan de radio vlotjes meekwelen, wat niet al te vaak het geval is bij een support act. Vraag was dus of ze dit ook live met verve konden brengen.

Overbodige gedachte, bleek achteraf. Deze West-Vlamingen – met zanger Jelle Denturck als ultieme sfeerbrenger – horen thuis op een podium. Hun singles Future = our home en This Time werden dan ook met het grootste gemak gebracht. We zien hen graag terug op de vele, kleine festivals deze zomer.

Wat volgde was een grote, kitscherige entree van de hoofdact, hetgeen eigenlijk weinig goeds voorspelde. Plots tromgeroffel en lichtflitsen, die donder en bliksem moesten voorstellen, het was echt wel overdreven voor een band die niet eens de grote AB-zaal uitverkocht krijgt. Gelukkig bleek deze entree de enige misstap van de avond. Want daarna brachten vijf innemende mannen een goeie, gevarieerde show. Een die alle facetten van de groep blootlegde.

Met rocksongs als Demons, Bleeding Out en hitsingle Radioactive, dat van The Killers had kunnen zijn, toonden ze hun ruig uiterlijk meer dan waard te zijn. Zanger Dan Reynolds zag er met zijn arm in het gips zelfs nog gevaarlijker uit dan de rest. “Vorige week gebroken, toen ik deze grote trom op het podium met mijn vuist wou doorboren”, legde hij later op de avond gegeneerd uit.

De gelijkenis met Vampire Weekend werd dan weer duidelijk met Rocks en On Top Of The World, meezingers die eerder naar de softe indiepop overhellen. En bij het rustig opbouwende Amsterdam viel op hoe goed de samenzang van deze groep werkte.

Dit alles naaiden ze professioneel aan elkaar door tussen de songs regelmatig solo’s van iedere muzikant te brengen. Zo verliep de overgang van rock naar pop net niet te bruusk en bovendien waren dat extra minuten waardoor het concert niet al te vroeg eindigde. Teren op één album is immers niet zo voor de hand liggend.

En het publiek? Dat bestond vooral uit tieners, die dit allemaal zoetjes lieten binnenglijden en daarenboven gilden voor het minste. Ook wanneer Reynolds samen met de gitarist enkele trage songs bracht, werd er naar hartenlust getierd. Daardoor was er maar weinig plaats voor intimiteit, zoals bij Lay Me Down bijvoorbeeld. Toch was dit publiek ook heel dankbaar, want alle songs werden uit volle borst meegezongen. Dat was de band trouwens ook niet ontgaan: meerdere keren drukte Reynolds oprecht zijn dankbaarheid uit en hij voegde er nog aan toe dat hij bijzonder hard uitkijkt naar Pukkelpop.

Imagine Dragons is zo’n band die je niet in een hokje mag stoppen. Ze brengen zowel vrolijke pop en elektronische beats als duistere rock. En ja, dat zorgde soms voor wat vreemde overgangen, maar ook voor een aangename potpourri van degelijke muziek en tal van meezingers. Aan te stippen voor op Pukkelpop!