Illuminine - Neoklassiek in de cinema

Cinema Liberty, Brugge, 23 april 2016

Een nieuwe soundtrack maken bij een film is altijd een moeilijke afweging tussen de ruimte die het origineel nog krijgt en de manier waarop de film in een nieuwe richting wordt gestuurd. Door de nieuwe soundtrack krijgt de film noodzakelijkerwijs ook een nieuwe betekenis. Vrijdagavond weerklonken de neoklassieke klanken van Illuminine in cinema Liberty als soundtrack bij de Georgische film ‘Corn Island’.

Kort samengevat gaat de film ‘Corn Island’ over de rivier tussen Georgië en Abchazië (twee landen in oorlog) en de tijdelijke eilanden die daarin ontstaan. Deze zijn veel vruchtbaarder dan het land errond, en dus worden ze door de inwoners van het gebied gebruikt om maïs op te telen. De film blinkt vooral uit in eenvoud: hij bevat slechts enkele momenten van dialoog en amper een soundtrack. 

Doordat de film gereduceerd was van honderd tot drieënzeventig minuten zorgde dat ervoor dat het tempo hoger lag. Jammer genoeg waren er geen ondertitels voorzien, dus was het enkel gissen naar de betekenis van de spaarzame dialogen en kwam het verhaal ook niet helemaal tot zijn recht. De oorspronkelijke film nam duidelijk een stapje terug om meer ruimte te laten voor de soundtrack. De vaak prachtige beelden op groot scherm waren soms meer een mooie aanvulling bij de muziek dan omgekeerd. 

De afstemming tussen film en beelden was niet altijd even geweldig: de plotselinge wisselingen in de mood van de film werden niet altijd even snel gereflecteerd in de muziek. En de momenten waarop er geen muziek was leken ook niet altijd even goed te passen. Vaak liep een zelfde nummer of thema door tussen verschillende scene’s, ook al hingen die niet helemaal samen. Op vele momenten zat het wel goed en vooral de beelden van het landschap of de indringende close-ups vormden een mooie combinatie.

Doorheen de hele film was er ook al een opbouw te merken in het volume en de intensiteit van de muziek. Waar de eerste stukken heel schuchter waren en er vaak een afwisseling tussen de verschillende instrumenten was, kwam alles meer en meer samen naarmate het einde naderde. De dramatische finale van het verhaal vormde daarbij een hoogtepunt. Vooral de spanning, die de strijkers opwekten, werkte goed met de storm die op het scherm raasde.

Dat de timing van de muziek niet altijd even goed zat, was zonde. Want de muziek zelf was prachtig. Af en toe was er een melodie uit debuutplaat #1 herkenbaar,  Deze versies van nummers als For What It’s Worth en Llyr werden verder uitgesponnen en kregen meer de ruimte om traag op te bouwen. Daarnaast waren er ook een aantal stukken te horen die speciaal voor deze voorstelling gecomponeerd zijn. 

We kunnen er natuurlijk treurig om zijn dat we niet de gehele versie van ‘Corn Island’ hebben gezien (of dat er geen ondertitels bij zaten) maar dat hadden we ook thuis in de zetel kunnen doen. Daarentegen kregen we er hier prachtige muziek bij en zagen we een unieke uitvoering van deze nummers. En daar willen wij toch al wel eens voor uit onze zetel komen.

Wie de soundtrack van Illuminine zelf live wil meemaken, kan zondagavond 24/4 nog terecht in Utopolis in Turnhout.