Ibeyi - Zuiderse soberheid
Ancienne Belgique, Brussel, 10 oktober 2015
Een werkelijk nieuw geluid neerzetten, het is niet velen gegeven. De tweelingzussen Lisa-Kaindé en Naomi Diaz zijn daar dit jaar met een combinatie van zuiderse folklore en moderne beats op debuut ‘Ibeyi’ wel in geslaagd. Zelden wist iemand oud en nieuw zo moeiteloos te doen versmelten. Eerder dit jaar veroverden ze al menig mannen- en vrouwenhart op Rock Werchter en in de club van de AB. Nu stond de sobere live act een uitverkochte grote zaal van de AB te wachten. Misschien ligt het aan hun Zuid-Amerikaanse temperament, maar van zenuwen leek er in elk geval geen spoor te bekennen.
Idem dito voor Témé Tan. De ietwat hyperactieve Brusselaar Tanguy Haesevoets stond enkele weken geleden nog met een band op het Big Next Festival in Gent; nu vuurde hij in zijn ukkie zuiderse beats de zaal in. Niet dat dat een probleem vormde, het klonk nog even aanstekelijk en al snel werd duidelijk waarom Haesevoets opgetrommeld wordt als opener voor zowat elk wereldmuziekconcert in Brussel. Zijn brede lach en dito goesting werkten misschien het aanstekelijkst, maar de repetitieve beats en songteksten deden ook hun ding. Toegegeven, het leek allemaal wat gemakkelijk; een gitaarlijntje hier, een beat daar, hup, een loop erop en klaar. We zouden dan wellicht ook minder enthousiast geweest zijn, moesten we niet geweten hebben dat hij het met een live band ook klaarspeelt. Alleszins in de gaten te houden.
Soberheid troef ook bij Ibeyi. We vreesden aanvankelijk dat ze de grote zaal niet gevuld gingen krijgen met hun tweetjes, maar dat was zonder die persoonlijkheden gerekend. Al brachten ze de nummers grotendeels zittend, ze lieten geen kans onbenut om tussen de nummers door wat heen en weer te springen op het podium, het publiek op te hitsen en zichtbaar ontroerd te zijn door zo veel enthousiasme.
Het opvallend heterogene publiek at dan ook uit hun hand. Wanneer je a capella opent en afsluit, is dat ook niet moeilijk. Meteen maakten ze zo duidelijk dat het belangrijkste instrument hun stem is. Verder is het instrumentarium van Ibeyi zeer beperkt: Lisa-Kiandé op piano en Naomi op percussie, wat elektronica erdoorheen gewoven. Naar het einde van de set toe was dit meteen ook een pijnpuntje; alles begon wat hetzelfde te klinken. Iets waar wij eerder nog niet bij stilgestaan hadden.
Misschien lag het aan de hoogtepunten die we iets te vroeg in de set allemaal op een rij voorgeschoteld hadden gekregen. Zo was het prachtige Oya er ééntje, net als het ingetogen Behind The Curtain, het nieuwe Fly en uiteraard Mama Says. Veel werd ook opgedragen aan familie: hun moeder, overleden zus en vader (Miguel ‘Anga’ Diaz, bij leven percussionist van de legendarische Buena Vista Social Club) aan wie Think Of You, met die heerlijke hiphopbeat, werd opgedragen. Ook voor Meshell Ndegeocello was er een nummer: Faithful, een knap rustpunt in de set.
Al bij al een knappe set, mede dankzij de ruggensteun van opvallend kille, zij het knappe zwart-wit-visuals, al zal het een uitdaging worden om innovatief te blijven en niet te vervallen in te veel gezelligheid. De bindteksten (“La prochaine chanson s’appelle …”) werkten soms zelfs storend en haalden ons wat uit die heerlijke vibe die ze muzikaal wel neerzetten. Geef ons maar wat meer River, en dan liefst in die pulsende hiphopversie uit de bissen. Benieuwd wat de toekomst zal brengen!