I Will I Swear - Verstilde eenvoud

DOK, Gent, 14 mei 2015

Het stond al even in de sterren geschreven dat I Will, I Swear het ver zou schoppen. Ze namen er ruim de tijd voor, maar na twee jaar stelden de heren en dames van de band met veel zin en trots hun debuutep ‘Strings Of Gold’ voor. Het vallen van de avond over de Gentse dokken was daarbij het ideale decor.

I Will I Swear - Verstilde eenvoud



Vooraleer I Will, I Swear ons mocht betoveren kregen we eerst nog Rumours voor de kiezen. Bij de eerste noten waren we wat argwanend, maar de groep wist vrij snel te overtuigen. Ten eerste was er de stem van zangeres Hannah Vandenbussche (Monami, Spectors) die ronduit indrukwekkend is. Ten tweede bleek de groep wel degelijk over degelijk songmateriaal te beschikken. Tot slot speelde de groep met een energie die je richting podium zoog. Er gebeurde van alles tegelijkertijd in de songs zonder aan overdaad te doen. Het ene moment was het aan de sacrale kant, het volgende leek er een bom te zijn ontploft. Leuke ontdekking alvast.

Maar we kwamem uiteraard naar DOK Box afgezakt voor I Will, I Swear. De groep werd subtiel gelanceerd door Duyster. Met verstilde en eerlijke nummers wisten ze onmiddellijk een trouwe schare zieltjes voor zich te winnen. Pas met hun deelname en overwinning in De Nieuwe Lichting braken ze door bij het grote publiek. De release van de ep kon dus qua timing niet beter vallen.

Er werd afgetrapt met de opener van ‘Strings Of Gold’. Summer Nights heeft dan ook alles van een perfecte openingssong. Na een zachte, ingetogen aanzet bloeide het nummer helemaal open naar het einde toe. De titeltrack leek dezelfde richting uit te gaan, maar de band zette ons op een verkeerd been door de song te laten uitdoven om dan met een welgemikte drumroffel de boel nieuw leven in te blazen.

Better Than This werd uiterst voorzichtig en sober aangepakt met enkel gitaar en cello als begeleiding. De weemoed droop er vanaf en Fien Deman bracht het nummer met een geloofwaardigheid en oprechtheid, waarmee ze ons steeds weet te pakken. En nu zeker!

Long Days is het nummer waarmee het voor hen allemaal begon en die het nog voor De Nieuwe Lichting tot radiohit had geschopt. Het draaide rond de zang en de band stond volledig ten dienste daarvan. Een kleine uitzondering was de solo van de strijkers die live aan impact won en bijgevolg een meer vooraanstaande rol kreeg.

Single Fractures rammelde de boel goed door elkaar en maakte duidelijk dat I Will, I Swear meer kan dan zachte luisterpop spelen. Door contraire drumpartijen in het refrein in combinatie met de glijdende “Easy” rockte het nummer lekker door. De strijkers zorgden voor een symfonisch sausje over het geheel. Leuk op het einde was overigens de mashup met Blackstreets No Digity.

De eerste noten piano leken de sfeer te bepalen doorheen het vertrouwde Sleep. Tot onze aangename verbazing kreeg de band via de brug een prominentere rol in het nummer dan we gewend zijn. Afsluiten deed de groep met het ingetogen slotnummer van de ep. Met enkel toetsen en zang doofde dat zachtjes uit tot enkel de stem overbleef.

I Will, I Swear bezorgde ons in DOK Box een pracht van een avond. Een aantal naar hun hand gezette covers vulden mee de setlist, maar we onthielden toch vooral de eigen nummers. De groep nam zijn tijd om die te laten groeien. I Will, I Swear lijkt ons alvast een blijver.

14 mei 2015
Patrick Blomme