I Love Techno - I Love Techno (maar vooral ook andere genres)
Flanders Expo, Gent, 8 november 2008
Voor een nacht werd Flanders Expo herschapen tot een oase van electronische muziek die je beroofde van een aantal van je euro's en frequentiegebieden. Tot ver in de omliggende gemeentes weergalmde de subbass, de tracking beacon die tienduizenden lokte. Het motto 'kiezen is verliezen' bepaalde de avond – met zo'n rijk gevuld programma moet men zich pijnlijk beperken tot een welgemikte selectie. Zoals altijd moest je wel van tevoren in de zaal aanwezig zijn als je wenste te genieten van de grootste acts.
Opvallend is de trend die elke grotere organisatie lijkt te volgen – het afstappen (slash verruimen) van de oorspronkelijke oriëntatie. Onbelangrijke I, veel L en weinig T. Het succes van mashy, dirty, distorted electropop en -house weerklonk al op Werchter en Pukkelpop, ook I Love Techno zwicht, tot groot jolijt van de liefhebbers en tot spijt van wie het benijdt. De oldskool rookies haalden hun neus op en bleven lekker thuis, de massa spoelde aan per duizenden. Goed of slecht, dat laten we in het midden, maar ze mochten 5000 minder feestgangers ontvangen dan de 35.000 van vorig jaar.
Voor de elfde editie van I Love Techno haalden de organisatoren heel wat klinkende namen naar Gent, waaronder als absolute uitblinker de godfathers van zowat elk electronisch genre Kraftwerk die naast Dr. Lektroluv, de broertjes Tiefschwarz, James Holden en tante Ellen Allien met Apparat de Yellow Room van een nieuw dak mochten voorzien. Radio Soulwax, de koe die geen winden eiert, mocht de line-up van de Orange Room verzorgen en inviteerden hun vriendjes van Boys Noize, Justice, Digitalism en - ondertussen meer Belg dan Canadees - Tiga. Blauw stond voor rotsvaste waarden met in zijn gamma Laurent Garnier, Carl Craig en The Dominators. Groen zagen DJ Rush samen met Bold als The Unborn Twins en de Hollandse blonde schone Miss Djax. Tot slot brachten onder andere Technasia en Dave Clarke hun beste zelf in de Red Room.
Boys Noize mocht de kick-off geven van de Oranje 'Radio Soulwax' Room en spaarde installatie noch trommelvlies. Alex Ridha, de mans echte naam, werd wereldberoemd na remixen van Bloc Party, Kaiser Chiefs en recentelijk het Frau van I Robots. Het aantal hitjes werd beperkt tot a select few, waar ze samples combineerden met ander genietbaar geweld.
Een massa haar, lederen jacker en het typerende zilveren kruis kwamen ten tonele – tijd voor Justice. They were our friends, het publiek kwam en genoot met volle teugen. Justice zoekt het bij de minder gebruikelijke kantjes, de remix van Scissor Sisters' I Don't Feel Like Dancing heeft een duister kantje maar knalde medogenloos door de speakers.
Ruim een half uur voor het uur der waarheid kwam zowaar een volksverhuis op gang richting yellow room waar Tiefschwarz een verdacht gedempte installatie mocht opwarmen voor zijne heren Kraftwerk. Een zeer rustige en gecontrolleerde set waarbij het volume opvallen stiller stond dan in de rest van de hallen. Het publiek liet het niet aan zijn hart komen – bij elke climax werd de DJ bedankt met een salvo van jolijt. Drie projectoren waren de enige referenties naar wat zou komen.
De DJ-booth vakkundig aan de kant, glittergordijnen open en witte gordijnen dicht, nog even de projectoren en schermen testen en daar verschenen onder minstens gelijkwaardig aantal decibels van het publiek de vier silhouetten van Florian Schneider-Esleben, Ralf Hütter, Henning Schmitz en Fritz Hilpert, a.k.a. Kraftwerk. Hun pose voor de volgende twee uur was meteen ook aangenomen, verder verroeren ze geen vin (met uitzondering van hier en daar een voet of dijspierbeweging).
Tijdens het eerste nummer ging het goed de mist in – een paar sporen van het geluid vielen weg en de midi ging willekeurig eens off-sync. Gelukkig zijn ze Germans behendig genoeg om het goed op te vangen, en na een klein overleg met de p.a. van dienst was het probleem relatief snel opgelost. The Man Machines – halb wesen und halb ding – brachten een variatie op hun Minimum Maximum-tour, een schot loodrecht in de roos. De Engelse versies waren voor de gelegenheid vervangen door de Duitse en aan de tracklist waren enkele variaties gebracht. Radioactivity, Computerwelt, Nummern, Autobahn en dergelijke wereldklassiekers zorgden meermaals voor orgasmes ter hoogte van de buis van Eustachius.
Als beroemde hoogtepunt ruilden de heren op een drie vierde van de set plaats voor hun robotische alter ego's die op de tonen van Wir Sind Die Roboter met hoofden en armen bewogen. The crowd went bananas. Ook de mesh-suits werden aangetrokken ter benadrukking van hun fascinatie voor de aerodynamica, waarna ze één voor één het podium verlieten onder een overspoelend applaus van het nederig dankbare publiek.
Na een korte rustpauze was het wederom richting oranje, waar de wereldberoemde broertjes 2 Many DJ's hun No Sale-intro lieten rammen. De zaal was op dat moment ook vol en de ingang werd ontzegd aan een teleurgestelde massa wachtenden. De set was kort, zeer krachtig, maar behoorlijk voorspelbaar. Alles wat ze doen is hip, zelfs tijdens Kernkrafts Zombie Nation brulde het publiek uit volle borst. Het aantal schoonheidsfouten werd volledig gerechtvaardigd door de originaliteit en gewaagdheid in technieken. Live sampelen en loopen, bewerken en vervolgens mixen met het volgende nummer, het is een kunst die ze goed meester zijn.
Voor bijna iedereen was I Love Techno anno 2006 geslaagd, voor een aantal ook weer niet. Na een batterij drugshonden werd iedereen individueel gefouilleerd. Een ongelukkige 83 mensen werden door de politie onderschept. Buit: 6 flesjes vloeibare XTC, 410 XTC-pillen, 16 joints, 9 gram coke, 8 gram speed, 260 gram hasj en 115 gram marihuana.