Hugo Matthysen, Ronny Mosuse & Aram Van Balaert - Bimdek, bimdek, bimdek!
Stadsschouwburg Mechelen, 12 februari 2025
Is er leven na The Clement Peerens Explosition? Tijdens de vorige tour HURORAM gaven de heren Matthysen, Mosuse en Van Ballaert net niet het beste van zichzelf, want dat spaarden ze op voor “BIMDEK”. Het is een viering van het werk van Hugo Matthysen met dingen die ietwat onopgemerkt zijn voorbijgegaan in de loop van diens indrukwekkende carrière als zichzelf, met De Bomen of ook nog Hormonia en CPeX, om er maar enkele te noemen. In het onmetelijke Matthysen-universum-in-diens-hoofd kan er nogal heel veel.
Ergens aan het begin van deze eeuw ontsproot een muzikale riedel aan de grenzeloze verbeelding van Hugo Matthysen. Het kreeg de naam Bimdek mee. De tekst bestond uit slechts één woord: bimdek. Het bleek een woord zonder betekenis. Misschien wel een woord uit een taal, die slechts uit dat ene woord bestaat. Maar is die taal dan wel rijk genoeg om alles te kunnen beschrijven? Dat is uiteraard geen probleem, want “bimdek” bestaat namelijk uit twee delen: “bim” en “dek”. Bedenk dan wat een computer allemaal vermag te doen op basis van twee elementen, namelijk énen en nullen. Leest u er het internet maar even op na. We rest our case.
Bimdek mocht alvast de set aftrappen met Hugo aan de Philicorda, een elektronisch orgel, ontworpen en gebouwd door Philips in Eindhoven in de sixties. De tekst kon iedereen vanaf de eerste noten meezingen.De voorstelling ontspon zich verder in een mix van wonderlijke onzin en absurditeiten met nummers als Het Lied Van De Sollicitant en Requiem Voor Een Garagist. En ook Ach Moeder, Het Was Overdreven, over een pasgeborene die zijn beklag doet over de drukdoenerij van betreffende moeder bij het baren van het kind: “Ik heb nog geroepen: schei uit moeder, stop / Plezant als ge zo wordt geboren!”.Op de vooravond van Valentijn leerden we ook dat Bimdek eveneens de taal van de liefde is. Soms is het o zo moeilijk om de juiste woorden te vinden om die liefde te uiten. Maar dat is geen probleem in het Bimdeks dat via “bimdek” alle emoties weet uit te drukken.
We kregen slechts enkele klassiekers uit de soloplaten van Hugo, met Alaska, Motorolie Kaas En Frikadellen en cultclassic Eddy Borremans. Qua fauna kwamen Een Vis (“die ooit door Hugo Claus met smaak was opgegeten”) en De Snor Van Guy Mortier (geen gezichtsbeharing, maar een mysterieus fabeldier dat Guy Mortier als huisdier heeft) de boel opleuken. Tussendoor werd in primeur de nieuwe zomerhit Shanana op ons losgelaten, een nummer met een rotcommeriële titel die zonder meer de Metejoren en Pommeliens van deze wereld het vuur aan de schenen zal leggen. De CPeX-hits Boecht Van Dunaldy en Vindegij Mijn Gat (Niet Te Dik In Deze Rok) kregen dan weer een 'In De Floeren Portemonnee'-behandeling, alsof de Cas Goossens en de Eugène Flagey uit 'Het Leugenpaleis' voor onze ogen incarneerden op het podium.
Afsluiter Tony, De Zieke Pony, het ontroerende relaas over de pony die niet gevangen wenst te worden, laat ons steeds met diezelfde vraag achter: zal het Hugo lukken om het dier morgen te vangen? Ietwat verward trekken we de koude Mechelse binnenstad in, vertwijfeld op zoek naar enig gehinnik, maar ondanks de wankele gezondheidstoestand blijft Tony onvindbaar.
