Hot Snakes - Venijn in de staart

De Kreun, 18 oktober 2018

Hot Snakes - Venijn in de staart

Donderdag vond Hot Snakes voor het eerst in dertien jaar nog eens de weg naar België. De Kreun zag een band die de rock-’n-roll eenvoudigweg belichaamde en pas zal opgeven als de laatste gitaar ter wereld is omgesmeed tot een usb-stick.

Veel meer met minstens één been in de eenentwintigste eeuw stond opener Onmens. We kunnen de verschroeiende songs van het duo doorgaans wel smaken, maar in De Kreun was de Gentse electro-noisemachine ietwat fout gecast. Het publiek van inpilsende veertigers, belust op een potje punkrock, stond erbij (of stond buiten) en keek ernaar. Zanger Sigfried Burroughs vroeg gevat “of iedereen nog ongelukkig was? Da’s exact wat ik wou!”. Als het aan Kortrijk ligt, blijft de kans nog steeds groter dat Kenji Minogue naar het songfestival gaat dan dat die eer aan Onmens zou toekomen.

Hot Snakes mag dan een beetje een blast from the past zijn, hun dit jaar verschenen comebackplaat ’Jericho Sirens’ stond centraal in De Kreun. Terecht, zo bewees Death Camp Fantasy waarmee ze de set aftrapten en zichzelf tot Stooges-erfgenamen van de avond kroonden. Rauw, rechtdoor en raak. Gitarist Rick Froberg en bassist Gar Wood leken intussen het stadium van éminences grises te hebben bereikt, maar drummer Jason Kourkounis (Mario Rubalcaba was er niet bij wegens op tour met zijn andere band Earthless) en vooral John Reis gooiden zich tweehonderd procent in de strijd. Reis voerde zweetsalvo’s af waar de fluimen van Ken Stringfellow - een dag ervoor nog op hetzelfde podium met The Posies - nog een punt konden aan zuigen. Het bleef niet enkel bij zweet want tijdens de bisronde trapte John Reis ook nog subtiel een pintje in het publiek. De één heeft al graag eens een champagnebad, de ander een bierdouche, nietwaar?

De band hield er een tempo op na dat je nauwelijks toeliet te recupereren, laat staan aan de bar te gaan bijtanken. Reis had het nochtans even over een “Geen Drank”-bordje dat hij in de backstage had gezien: “No booze? Wel dat zijn jullie regels, niet de mijne!” Ondertussen klonken nieuwe songs als I Need A Doctor en oude vrienden als Suicide Invoice alsof ze elkaar al jarenlang kenden. Het was goed, het was mooi, maar het wildste venijn zat in de staart van het optreden.

Tijdens de set hadden we nog niets uit 'Audit In Progress' gehoord, de laatste plaat uit hun vorig leven, maar dat maakten Hot Snakes in de bisreeks meer dan goed. De band uit San Diego, herrezen uit de asse van Drive Like Jehu, haalde een machinegeweer boven met exact vijf patronen uit dat album die razendsnel werden afgevuurd: This Mystic Decade, Plenty For All, Braintrust, Hi-Lites en Retrofit. Game over.

“This town wants a facelift because there's nothing in this town”, hoorden we in 10th Planet. Het zal niet over Kortrijk gaan, want zondag kun je jezelf in De Kreun alweer terugflitsen naar je jeugd wanneer The Melvins en Jon Spencer (ja, allebei!) ten dans spelen.

20 oktober 2018
Christophe Demunter