Hiphop 40: Mos Def - AB wordt hiphoptempel

Ancienne Belgique, Brussel, 19 november 2014

AB viert dit jaar het veertigjarige bestaan van de hiphop. Het feest werd vorige week al stevig in gang gezet met optredens van Afrika Bambaataa en een spectaculaire reunië van onze Luikse hiphoptrots Starflam. Gisteren viel het te beurt aan niemand minder dan Brooklyn's finest Mos Def (Yasiin Bey) naar aanleiding van de vijftiende verjaardag van zijn legendarische debuutalbum ’Black On Both Sides’. Dat hiphop uitgegroeid is tot één van de meest populaire muziekgenres en niet meer op een leeftijd is vast te pinnen viel daarbij op.

Hiphop 40: Mos Def - AB wordt hiphoptempel



Mos Def, die duidelijk onder de invloed was van al dan niet legale middelen, maakte gebruik van de traditionele opstelling met twee dj’s maar kleurde geregeld buiten de lijntjes van een typisch hiphopoptreden. Zo stak hij van wal met de cover van A Love Supreme Part 1 van John Coltrane, een zes minuten durende samba-jazzcompositie (een stijl die wel vaker opdook), bewerkt met raps en ingekleurd met achtergrondbeelden uit de Braziliaans-Franse film 'Orfeu Negro'.

Uiteraard wist de mc dat het gros van het publiek was afgekomen om uit hun dak te gaan op de klassiekers uit het album ‘Black On Both Sides’. Als tweede nummer koos hij dus voor het opzwepende Hip Hop en gingen alle handjes in de lucht. Wederzijdse liefde tussen pubiek en artiest was er met het toepasselijke Love, waarmee de meesterrapper probleemloos aantoonde om te kunnengaan met veelzijdige raps en ritmes. De monotone zaalbelichting, die gedurende het hele optreden enkel infrarood kleurde en waardoor de intiemere nummers niet altijd tot hun volledige recht kwamen, was voor het publiek een beetje een afknapper. Een euvel dat wel vaker terugkomt bij hiphopoptredens.

In een set, die iets meer dan zeventig minuten duurde, voerde de mc met aan Ramones-tempo wel vierentwintig nummers aan. Jammer genoeg werden hierbij pareltjes als Speed Law, Ms Fat Booty en Casa Bey onrecht aangedaan, waar die op het album beter tot hun recht komen met de volledige speellengte. Anderzijds viel het op hoe onvoorspelbaar en vakkundig de rapper omging met zijn ritmes, raps en zangpartijen en hoe hij zo de luisteraar kon meevoeren in een mum van tijd.

Mos Def had nog meer liefde bij voor het publiek. Een rozenkrans werd op rituele wijze over het podium uitgestrooid, handjes werden geschud en er werd bedankt met de woorden “Thanks for buying my albums, but most of all for giving your precious time by being here”. Ook een profetische lofzang uit de koran kwam er aan te pas om de concertzaal om te zetten in een tempel van vrede.

De daaropvolgende, korte, muzikale pauze werd ingevuld door de dj, waarna Mos Def meteen weer inpikte met een krachtig nummer, geschreven op vakantie in Marokko en Ethiopië. De rapper grasduinde daarna nog een keer door zijn platencollectie met een uitgelaten cover van Shimmy Shimmy Yah van Ol’ Dirty Bastard

De hoogtepunten werden voor het einde gehouden met een integrale versie van het bezwerende The Panties (uit het album ‘The New Danger’) en de meezinger Umi Says, waar de mooie soulstem van de rapper het best tot zijn recht kwam. Afgesloten werd er met Travellin Man waarop hij uitbundig dansteen daarmee ook het publiek aanstak. De heerlijke subbassen van deze frisse beatproductie maakten het dan ook moeilijk om stil te blijven staan.

Mos Def maakte een nostalgische reis doorheen zijn eclectische en steeds vernieuwende oeuvre. Op kruissnelheid werd het ene met het andere, vaak ingekorte nummer afgewisseld, waardoor het soms moeilijk inleven was. Maar dit terzijde was het opmerkelijk dat de rapper geen show afleverde op automatische piloot en er veel ruimte was voor experiment en improvisatie.

19 november 2014
Carlos Dyckmans