Hindi Zahra - Arabische schone
Ancienne Belgique, Brussel, 4 november 2010
Brussel. Enkel hier kom je op weg naar de AB twee halfnaakte zwervers tegen die elkaar te lijf gaan met flessen. Enkel hier vind je een smeltkroes van nationaliteiten zo divers dat het niet meer uitmaakt vanwaar je nu juist komt. Enkel hier komen Vlamingen en Walen elkaar vredevol tegen. En enkel hier past Hindi Zahra volledig in het plaatje.
De Marokkaanse zangeres woont al sinds jaar en dag in Parijs, maar straalt nog steeds één en al berber uit. Haar diepdonkere ogen, gitzwarte haren en scherp gezicht hebben iets wild vrouwelijk. Ergens gelijkt ze zelfs wat op Peneloppe Cruz. Je zou haast moedwillig wat liggen uitdrogen in de woestijn in de hoop dat je gevonden wordt door dergelijke nimf. En dan kan ze nog eens zingen ook.
Het is als jonge zangeres niet simpel om onder het juk van de voorgangers te ontsnappen. Hindi wordt makkelijk in één adem genoemd met Norah Jones, Lilly Allen en Amy Winehouse, maar toch heeft ze iets uniek. Misschien is het haar Franse flair, haar subtiele handbewegingen of de manier waarop ze af en toe trots naar haar muzikanten loert. Misschien is het zelfs dat schuchtere mercietje op het eind van elk nummer.
Zo begon ze toch de trip door haar voorlopig nog beknopte oeuvre. Rustig en verlegen. Try en Nanyi passeerden de revue en met de swinger Beautiful Tango kwam wat meer schwung in de show. Hindi Zahra kreeg stilaan de smaak te pakken en gooide gelijdelijk aan alle remmen los. Op de tonen van Music ging ze zelfs de psychedelische toer op en gooide ze haar hele lijf in het ritme. Van slangenmens tot huppelkonijn en van houterige robot naar parmantige diva. Het publiek werd gek.
Die rollercoaster aan emoties, gevoelens en geluiden kwam geregeld eens terug. De onvergetelijke flamencosolo van haar gitarist vloeide over in een stevig rocknummer en wat later haalde Hindi Zahra het tempo plots volledig naar beneden met een heel integer me and my guitar-moment. Bij een lang uitgesponnen remix van Stand Up ging het dak er helemaal af. Er werd geschreeuwd, gezongen, gestommeld en gesmeekt om meer.
Als je Hindi haar kersvers album bij de hand neemt, krijg je niet meteen een live-gevoel. Maar toch weet de Arabische schone het volledig waar te maken op het podium. Ze heeft misschien nog wat plankenkoorts, maar eenmaal de routine van het performen er volledig inzit, gaan we niet meer om haar heen kunnen. Dan zullen halfnaakte zwervers met plezier hun fles neergooien om aan de deuren van de AB te gaan schooien in de hoop toch maar iets van het concert te kunnen meepikken.