Het Zesde Metaal - Baas over Gent

Handelsbeurs, Gent, 12 maart 2015

Van West-Vlamingen in Gent kijkt niemand nog op. Integendeel zelfs: sommige onverlaten durven Gent al eens de hoofdstad van West-Vlaanderen noemen. Met Het Zesde Metaal en bij uitbreiding voorprogramma Bergen werd het podium van de Handelsbeurs alvast helemaal geannexeerd door de meest westelijke provincie van dit Belgenland. En Het Zesde Metaal kwam, zag en overwon met groot overwicht. 

Het voorprogramma werd verzorgd door Bergen. We hadden nog niet gehoord van de band, maar het bleek de groep te zijn met Jan Capelle. Inderdaad, de broer van. Ze brachten instrumentale postrock en deden dat verbazingwekkend goed. Na een paar songs hadden ze ons alvast moeiteloos weten te overtuigen.  De groep bracht bezielde, schilderachtige en bovendien echt opwindende songs met veel nuance en dynamiek. We hoorden een band die alvast niet onder hoeft te doen voor internationale, vergelijkbare bands als Mogwai en Explosions In The Sky.

De clubtoer van Het Zesde Metaal werd opgehangen aan ‘Nie Voe Kinders’, de derde plaat van de groep rond Wannes Capelle. De volledige plaat passeerde dan ook, verspreid over de volledige set. Tussendoor passeerden ook nog nummers uit voorgangers ‘Ploegsteert’, ‘Akattemets’ en zelfs een nagelnieuwe song.

Er werd sober afgetrapt met Genezen. De band liet onmiddellijk zien dat ze niet alleen sterk zijn in alle eenvoud, maar ook dat songschrijver, zanger en gitarist Wannes Capelle een echte topband rond zich verzameld had. Een band bestaande uit Tom Pintens op gitaar en piano, Filip Wauters op gitaar en lapsteel, Robin Aerts op bas en Tim Van Oosten achter de drums.

Met twee gitaristen kon Capelle zich bij momenten concentreren op de zang. De band speelde, in tegenstelling tot het vroegere Zesde Metaal, ook veel krachtiger. Daardoor kregen de songs live vaak dat tikkeltje extra mee. Zo klonk In De Plaaster behoorlijk potig en maakten de nuances tussen luid en stil veel meer indruk dan op plaat. Ook Nie Voe Kinders won live behoorlijk aan agressie door de schreeuwerige strijd tussen de gitaren. En het is nu niet dat die song op plaat een mak lammetje is.

In Zet Mie Af werd dan weer met elektronica gespeeld. De sobere begeleiding in contrast met de electronische drumpad zorgde voor een maximaal effect. Wanneer tenslotte de outro zich aanmeldde met de mantra “’k Ben bleuven angen”, was het eerste kippenvelmoment van de avond een feit.

Onmiddellijk daarop volgde Benauwd. Dit erg op emoties terende nummer waaierde helemaal open en werd finaal nog eens overgoten met een schitterende gitaarsolo van Filip Wauters. Het contrast met het kleine, breekbare liedje Gasten met enkel piano, zang en gitaar kon niet groter zijn, maar ook in kleine liedjes kende Het Zesde Metaal zijn gelijke niet.

Het enige nagelnieuwe nummer in de set was Niets Doen Is Geen Optie, dat de groep binnenkort uitbrengt voor Record Store Day. Waar we bij aanvang enkel een degelijke countrysong hoorden, legde gitarist Tom Pintens er een dikke, sexy laag gitaargeweld overheen.

Met de liveklassieker en pottestamper Ik Haat U Nie werd de set afgesloten. Het nummer startte als vanouds onder een dreigend gesternte en Capelle spuwde de woorden agressief uit. Het lied ontplofte dan ook met de kracht vaan een splinterbom. Wanneer je dacht dat het er helemaal opzat, barstte de bom nog eenmalig open met een overtuigend “Gie zie’t de slechtsten van min allerbeste moaten / Wuk doe j’ gie nog in minnen ‘beste maat’-top drie?”

Het summum van de avond werd echter opgespaard voor de bisronde. Met de twee beste songs van ‘Nie Voe Kinders’ en de radiohit van de groep ging de Handelsbeurs, voor zover dat het geval nog niet was, helemaal overstag.

Bouwt Ip Mie met het prachtige pianoarrangement van Tom Pintens en de zachte lapsteellaag van Filip Wauters was eerst aan de beurt. Toen de band inviel, was dat nog steeds in functie van de zang en de piano. We weten het niet zeker, maar een perfecte ballad moet ongeveer zo klinken.

Bij Ploegsteert hoefde er niet veel gezegd te worden. Capelle begon ingetogen aan de song en de rest kon aan de Handelsbeurs overgelaten worden.

 “Toe nu moar / Ga nu maar allemaal naar uis / De boot ligt g’reed / de kust is kloar / dus voar nu moar, voart, voart, voart”, hefte Capelle slotnummer Toe Nu Maar aan. We werden nog een keer verwend met een heerlijk opbouw naar een wonderlijk sacrale outro. Na deze wonderlijke drie op een rij was het finaal gedaan.

Aan de thema’s van de nummers zoals scheiding, verlies en verdriet zou je kunnen vermoeden dat Wannes Capelle een neerslachtige kerel is, maar dat vermoeden neemt hij zelf snel weg met zijn erg luchtige en geestige bindteksten, kluchtjes en interactie met het publiek. De combinatie van sterke nummers, een uiterst degelijke band en leuke down to earth interactie zorgde voor een meer dan fijne avond. Voor een avond was Het Zesde Metaal - zij het uiterst lokaal - baas over Gent.