Herman Van Veen - Zestig jaar vitaliteit en originaliteit
Capitole, 23 november 2024
Een optreden van Herman Van Veen is en blijft een avontuur waarin hij het publiek meeneemt in zijn wondere wereld van verbeelding, humor en muziek. De Utrechtenaar doet dat al zestig jaar, maar verloor onderweg nog geen sprankel van de vitaliteit en originaliteit. Ook in de voorstelling in een uitverkochte Gentse Capitole speelde Van Veen de pannen van het dak ondersteund door een uitstekende groep muzikanten, aangevuld met een aantal jonge acteurs, die de voorstelling een flinke portie theatraliteit en extra enthousiasme meegaven.
Herman Van Veen opende met afscheidslied Tot ziens Vaarwel en zette daarmee de toon voor een onvoorspelbare show die de kijker confronteerde met het eigen broze bestaan, maar vooral met de schoonheid ervan. Zo Vrolijk zat vroeg in de set en zette mee die toon. Met veel overgave bracht de zanger-kunstenaar ook de hits die hij al duizenden keren zong. Tot groot jolijt van het publiek dat alle generaties bestreek. Ook de minder bekende nummers werden met vlijt en kunde geserveerd met dank aan violiste Jannemien Cnossen, bassist Kees Dijkstra en eeuwige compagnon-de-route Edith Leerkens die het meest wonderlijke klankenpalet uit de gitaren liet vloeien.
Tussendoor nam Van Veen de tijd om zelf in de spiegel te kijken, maar die ook voor te houden aan het publiek met grappige tussendoortjes, woordspelingen en een handvol kritische bespiegelingen. Hij liet geregeld de clown in zich los en trakteerde de toeschouwer zelfs op eigentijdse dansmoves. Fris en fruitig, omstuwd door zijn entourage op het podium, die het extra spektakel met veel plezier aanschouwde. We zien het veel leeftijdsgenoten niet meer doen. Zelfs op Taylor Swifts Shake It Off ging Van Veen compleet uit de bol. Een opa in topconditie. Nodig, als je de indrukwekkende speellijst bekijkt waarin hij zich maar weinig rust gunde en van het ene land naar het andere trok.
De voorstelling had een flinke vaart en de songs en zeker de klassiekers werden nooit uitgerekt. Nummers als Suzanne, Onderaan De Dijk, Liefde Van Later of Toveren vielen duidelijk nog in de smaak. Hij maakte er zich niet vanaf met de bekende versies, maar wist telkens weer te verrassen door iets extra visueels of muzikaals toe te voegen of de hulp in te roepen van de drie jonge spring-in-‘t-velds (Lieke, Marinthe en Ophelia) die zorgden voor vertedering, humor en jawel, girlpower. De verzameling van verschillende generaties op het podium was duidelijk een grote meerwaarde.
Van Veen lachte tussendoor met de eigen leeftijd en relativeerde à volonté, maar overgoot de voorstelling ook met een behapbare portie nostalgie. Hij liet daarbij horen dat hij nog steeds bijzonder goed bij stem is, zeker in die nummers die sober werden gebracht en de zanger in hem de bovenhand lieten nemen. Daarnaast baadde de show in spelplezier, niet enkel bij de frontman, maar bij iedereen op het podium. In kleine, fijne details kreeg de show nog extra cachet. Het gebruik van de handpan bijvoorbeeld, of koffiekopjes als extra instrumenten. En naar traditie waren ook de pingpongballen van de partij.
Het publiek kreeg er niet genoeg van en riep Van Veen enkele keren terug, zelfs toen een deel van de zaal al vertrokken was. In het slotwoord dankte hij zonder microfoon dat publiek. Zonder hen zou hij nooit zestig jaar op het podium gestaan hebben.
Volgend jaar in maart wordt de grootmeester tachtig. Het goede nieuws is dat Van Veen die verjaardag in Antwerpen komt vieren en wel in de Elisabethzaal. Hou 16 maart alvast vrij. Of zoals Herman het zelf zegt: "Dat is waarom ik weer naar Antwerpen kom. Simpelweg om voort te leven met dat waar ik zoveel van hou: van u, van ons, van zingen, dansen, spelen. Leven! Dus hopelijk tot dan", aldus de stiefvader van Anne de Poes en weeseend Alfred Jodocus Kwak. Op basis van de schitterende voorstelling in Gent mag u de volgende afspraak in Antwerpen zeker niet missen.
Foto: Olaf Bellmann