Heaven Hotel labelnight - God owes us another labelnight

Het Bos, Antwerpen, 23 maart 2015

Heaven Hotel mocht recent twintig kaarsjes uitblazen. En om dat te vieren bracht het label, dat gerund wordt door Elko Blijweert en Rudy Trouvé, ‘God Owes Us A Swimming Pool - a compilation of stuff released between 1995 and 2015’ uit, een dubbel-lp (met cd) die de geschiedenis van het label mooi in kaart brengt. Zowat elke band die ooit iets op Heaven Hotel uitbracht is vertegenwoordigd en er staan ook wat obscuurdere nummers en b-kantjes op.

Op de koop toe verschenen ook nog ‘Lost Footage’ (de derde plaat van Tape Cuts Tape) en het debuut van The Tone Zones. Kwestie van grondig tewerk te gaan werden er ook vijf labelnights gepland, de eerste in Het Bos.

Als eerste act in de kleine, maar erg drukke concertzaal kregen we The Tone Zones voorgeschoteld, het duo Milan Warmoeskerken (Condor Gruppe, Mittland Och Leo, Flying Horseman, C.Young,..) en Elko Blijweert (Dead Man Ray, Kiss My Jazz, Gruppo Di Pawlowski). Met hun instrumentale surfmuziek en psychedelische gitaarexercities tekenden The Tone Zones zonder meer voor een uitstekend concert.

De band haalt zijn inspiratie uit vaak obscure (surf)bands als The Jokers, The Pyramids en The Ventures (om er maar enkele aan te halen), maar koppelt dat surfgitaargeweld aan stevige, dansbare elektronica. We hoorden erg catchy nummers zoals Penetration, Pipeline en Turbo Duo. Verder bleek duidelijk dat beide supergitaristen elkaar muzikaal bijzonder goed aanvoelden. Op een klein, technische mankementje na, zat het allemaal erg strak. En de palindroomfan in Blijweert kon zijn hart ophalen.

The Tones Zones hebben onder meer met Tape Cuts Tape, het trio bestaande uit  Eric Thielemans (drums, percussie,..), Rudy Trouvé (gitaar, melodica,..) en Lynn Cassiers (vocals, toys, effects), een liefde voor het cinematografische gemeen. Dat blijkt ook uit het nieuwe album ‘Lost Footage’, dat ze in Het Bos voorstelden.

Net zoals bij het label primeert hier de artistieke vrijheid. De band trachtte iets te doen met onconventionale klanklagen, zoals te horen viel in Sideshow Footage en Five Dash One, een onder meer door industrial beïnvloede collage. Improvisatie, folky dronegrooves en tegendraadsheid waren de belangrijkste trefwoorden om het optreden te beschrijven.

Zo hoorden we onder meer een nieuw, eenvoudig, maar bijzonder catchy nummertje (Perpetuals) over huiselijk geluk (“And maybe / it’s just as simple as that”) dat aangestuurd werd door handclaps. De band stelde niet enkel nummers uit het nieuwe album voor, maar greep ook terug op het eigen verleden (o.a. Black Mold en Pagan Recorder).

Tape Cuts Tape dreef op een bijzondere chemie waarbij verschillende talenten elkaar probleemloos vonden met de bijzondere zang van Lynn Cassiers als uitschieter. De band sloot de set af met de bijzonder charmante single Sway Demons die zeer mooi het contrast tussen de onderhuidse onrust (“Help me to cut these demons loose / Except for the ones i can use”) en het verlangen naar loutering (“All that i want / is the absence of fear / to be present / to be here”) in de verf zette.

The Tenace Orchestra bleek een geweldige ontdekking. Het gezelschap, een soort van alternatieve Heaven Hotel-bigband onder de deskundige leiding van dirigent Rudy Trouvé, zwoer bij waanzinnige improvisatie. Met een satanische onderdaan als Mauro Pawlowski draaide dat overigens al gauw uit op anarchistische gekte, die zijn gelijke niet kende. Zo bleek de opdracht voor de maar liefst negenkoppige band (met o.a. leden van DAAU in de rangen) eerst te bestaan uit het spelen van een stukje van een cover; “De essentie van het nummer”, volgens orkestleider Trouvé. Bizar genoeg werkte het en kregen we een meerlaagse, anarchistische compositie die uit streepjes Beatles, Bowie en Foreigner bestond.  Verder ging Tenace Orchestra aan de haal met modern minimalisme (Steve Reich, Terry Riley), met klassieke (Penguin Café Orchestra), atonale freejazz, jarenzeventighippieloveshit en easy listening. De fans herkenden tussendoor nog samples van Dr Beat, Love Like A Man en een fijne ode aan Elko "The Guitar Man" Blijweert.

De Tenace Orchestra bigbandsessie vormde de kers op de taart van een bijzonder geslaagd Heaven Hotel-feestje. Wie op zoek is naar bijzonder boeiend, muzikaal vertier kan uiteraard terecht op www.heavenhotel.be, in Kunstencentrum Belgie, Hasselt en de 4AD, Diksmuide.