Health - Adrenalinerush

Botanique, Brussel, 30 oktober 2010

Het was een alleszeggend beeld: bij het verlaten van de zaal had een jongeman zijn handen voor het gezicht geslagen, alsof wat hem net was overkomen nog niet doorgedrongen was. Welkom in de wereld van Health.

De opkomst was verbazend groot en dus was het logisch dat de band werd ondergebracht in de Orangerie van de Botanique. Let wel: er was nog meer dan voldoende bewegingsruimte zodat eenieder dit concert op zijn eigen manier kon beleven. Voor de ene was dat lichtjes wiegend met het hoofd en de ogen gesloten, de ander gaf er de voorkeur aan om zich volledig te laten gaan op de energiegolven van deze band uit LA.

Want dat was wat Health deed: energie opwekken, adrenaline doen stromen. Zelfs de gordijnen en de muren leken mee te gaan in deze trip. Sommigen zullen dat ongetwijfeld wijden aan het toegepaste volume of ervan uitgaan dat het gebruik van bepaalde stimulerende middelen dat nu eenmaal tot gevolg heeft, maar dat was het niet. Vanaf het moment dat deze vier jongemannen hun instrument bovenhaalden, leek die energie gewoon tastbaar.

Wij zagen hen al eerder aan het werk enkele jaren geleden op Pukkelpop en waren toen evenzeer onder de indruk. Maar dit concert was toch enigszins anders. Er werd nog steeds geopend met diezelfde explosie van geluid. Maar naarmate het concert vorderde en er meer recente nummers werden gebracht, werd de muziek iets toegankelijker, sijpelden er meer melodieuze elementen in hun songs. Spannend bleef het in elk geval tot de allerlaatste noot, die de band tijdens dat ene bisnummer bracht.

Noem het gerust geluidsexperimenten, solide brokken lawaai, zo u wil, maar heb respect voor de manier waarop deze jongens alle mogelijke middelen gebruiken om de energie die zij uitstralen over te brengen. Bassist John Famiglietti deed dat door zijn instrument door een indrukwekkende set effectpedalen te jagen, iets wat hij trouwens ook met zijn gegil deed. Daarnaast creëerde hij feedback door zijn microfoon tegen de gitaarversterkers of voor de basdrum te houden.

Ook voor zanger-gitarist Jake Duzsik waren de effecten op zijn gitaar en stem heilig. Die andere gitarist Jupiter Keyes hanteerde naast zijn snaarinstrument ook nog een synthesizer waarvoor hij met plezier op de knieën ging.

Het enige instrument dat vrij van effecten bleef was de drumkit van B.J. Miller, die in zijn percussionele taken bij momenten werd bijgestaan door zijn medebandleden. Indrukwekkend was het hoe hij het soms moordende tempo van die songs wist aan te houden en daarbij ook nog eens vrij ingewikkelde patronen uit zijn sticks wist te toveren.

Nick Hornby schreef in zijn ’51 Songs’ dat iedereen ooit in zijn leven Frankie Teardrop van Suicide zou moeten gehoord hebben, al is het maar om één keer die geweldige rush te kunnen ervaren. Om dezelfde redenen raden wij iedereen aan om Health een keertje aan het werk te gaan zien en te voelen hoe pure adrenaline wordt omgezet in sonische golven. Misschien staat u daar volgende keer dan ook met uw handen voor uw gezicht.