Headbanger's Balls Fest 2016 - Headbangen en zweten

't Sok, Kachtem, 8 mei 2016

Wie geen zin had om het eerste, zomerse weekend van het jaar te liggen braden op het strand, kon altijd afzakken naar het landelijke Kachtem. Daar stond immers de vijfde editie van het Headbanger’s Balls Festival gepland. Op de affiche prijkten vooral Belgische bands, aangevuld met een internationale headliner; reden genoeg om opnieuw de auto in te kruipen richting West-Vlaanderen.

Het Nederlandse System Overthrow moest helaas een week geleden al afzeggen, in hun plaats mocht het plaatselijke Turbowarriors Of Steel omstreeks halfdrie de dans openen. Veel heeft hun turbothrash - zeg maar een gezonde mix tussen Motörhead en Slayer - niet om het lijf. De sound werd dan nog eens zwaar overheerst door de drums en de eerste polonaise werd alvast in gang gestoken. In turbomodus, of wat had u gedacht?

De tweede band van de namiddag was WildHeart, dat je meenam naar de Sunset Boulevard van de jaren tachtig. Veel jonge bands laten zich graag inspireren door muziek uit vervlogen tijden, wat voor een heuse stortvloed aan onder andere, dergelijke glammetalbands zorgt. Als het goed gedaan is, hoor je ons allerminst klagen; en dat is hier wel degelijk het geval. De nummers zijn in orde en de leden ademen gewoon sleaziness uit op het podium. Als zanger Farty enkel nog een beetje korrel op zijn stem zou krijgen, dan zijn ze helemaal klaar met het huiswerk. Afsluiten deden ze overigens met een lekkere coverversie van Whitesnake’s Still Of The Night.

Next up was het Torhoutse Fields Of Troy, dat de ep ‘Hardship’ kwam promoten. Qua performance zat alles tot in de details juist. De sound, die zowat het midden houdt tussen Life Of Agony en Lamb Of God, is net iets minder onze meug, maar dat is puur persoonlijke smaak.

Met de thrashers van Guilty As Charged kregen we nog wat meer West-Vlaams geweld voorgeschoteld. Frontman Jan De Vuyssere liet een uur lang zijn innerlijke James Hetfield op het al talrijk opgekomen publiek los. Tijdens Leap Of Faith liep het dan plots verkeerd voor gitarist Dempsey Derous, die af te rekenen kreeg met een technisch mankement. Helemaal opgelost zou het niet meer geraken. Toch hoedje af voor de andere muzikanten die ondertussen vol overgave bleven doorspelen alsof er niets aan de hand was.

Bij Spoil Engine was het dan weer vooral afwachten hoe de jonge, nieuwe vocaliste Iris Goessens het er vanaf zou brengen. Vooraf begaf ze zich, nog wat onzeker ogend, onder het aanwezige publiek, maar eens op het podium transformeerde het frêle meisje tot een eersteklas brulboei en publieksmenner. Geen enkele muzikant liet vandaag het publiek meer uit de hand eten dan de enige vrouwelijke artieste op de affiche. Dat haar bende klassemuzikanten in goede vorm zat, hielp uiteraard ook. Zowel de nieuwe nummers vanop de ep ‘Stormsleeper’ als het oudere materiaal ging er vlotjes in.

We zaten intussen door de West-Vlaamse bands heen en dus was het aan het Limburgse Evil Invaders. Of toch eens die de problemen met de monitors hadden gefixt gekregen. De naam staat intussen synoniem voor ongelofelijk veel on stage heen-en-weer-geren en zoveel knetterende gitaarsolo’s als het menselijk oor aankan. Na vaste opener Fast, Loud n’ Rude kregen we geweldige speedmetalhymnes als Pulses Of Pleasure, Stairway To Insanity en afsluiter Master Of Illusion. Tussendoor werden ook nog de Exodusfans tevreden gesteld met Fabulous Disaster, nog zo’n vast ritueel.

Als middelgrote buitenlandse band moeten headlinen voor zoveel lokaal geweld, het is niet elke band gegeven. Maar als de Zweedse progmetallers van Evergrey hun A-game meebrengen, zijn ze tot veel in staat. Dat bewezen ze vorig jaar al op Graspop. Met King Of Errors schoten ze meteen een kanon op het publiek af. Dat publiek sleepte zich aan het einde van een bloedhete dag bij momenten naar het einde toe, maar frontman Tom S. Englund kreeg toch nog een hoop enthousiaste mensen aan het headbangen.

Het zestal staat ook altijd open voor suggesties; op hun Facebookpagina had een fan blijkbaar het nummer Nosferatu aangevraagd en die fan werd op zijn wenken bediend. Een op Raspoetin gelijkende superfan wist intussen met zijn enthousiasme geen blijf meer. Voor we het beseften kwamen we aan het einde van de reguliere set.

De ruimte voor de encores werd grotendeels ingevuld door keyboardspeler Rikard Zander en drummer Jonas Ekdahl. Met A Touch Of Blessing en The Grand Collapse kregen we nog een apotheose mee die kon tellen.

Kortom, Headbanger’s Balls mag, ondanks een hoop technische problemen, toch zeker terugkijken op een geslaagde, vijfde editie. De performances waren bijna allemaal van een uitzonderlijk hoog niveau en het publiek, dat overigens al van bij de opener van de namiddag al talrijk aanwezig was, genoot duidelijk. Tegen de headliner hielden sommigen het blijkbaar toch voor bekeken en waren ze afgedropen. Maar wij houden in elk geval de affiche voor volgend jaar alvast nauwlettend in de gaten.