Ha'Fest: Chantal Acda & Choir, Anna Von Hausswolf - En God zag dat het goed was

Sint-Jacobskerk, Gent, 21 mei 2016

In de Sint-Jacobskerk in Gent vonden vrijdag twee concerten plaats. Elk van beide nam de ruimte op een eigen manier in: Chantal Acda met behulp van een mannenkoor,en Anna von Hausswolff met haar krachtige orgel en een stevige backing band. Toevallig ook twee keer een frontvrouw, iets wat jammer genoeg nog een uitzondering is.

Chantal Acda maakte met ‘The Sparkle In Our Flaws’ één van de beste albums van vorig jaar, en ook live wist dat toen te bekoren. Hier bracht ze geheel nieuwe interpretaties van haar nummers, zowel van het laatste album, als van 'Let Your Hands Be My Guide'. Daarvoor werd ze bijgestaan door mannenkoor Arc Sonore en vaste bandleden Eric Thielemans op drums en Niels Van Heertum op eufonium (al kwamen er uit dat instrument ook heel onverwachte klanken). Voor Chantal Acda was werken met een koor een droom die na lange tijd uit kwam, en dat was ook te merken aan de manier waarop ze op het podium stond. Het speelgenot droop er van af, en op meerdere momenten merkte ze op hoe geweldig het was om dit te doen.

Door met een koor te werken was er ook ruimte om te experimenteren. Zo ontstond er in My Night een dialoog tussen Acda en het koor, waarbij die laatste zo in een science-fiction film gepast hadden. Wanneer daar ook nog eens het eufonium van Van Heertum en de ritmes van Thielemans bijkwamen werd het plaatje compleet. Niet elke nieuwe interpretatie werkte even goed. Bij Arms Up High nam Thielemans de zangpartij van Peter Broderick over en werd de cadans van de tekst aangepast, wat toch vooral raar aanvoelde. 

Een van de hoogtepunten in de set was het moment waarop Acda even het podium verliet om geheel onversterkt Son te spelen. De klank van haar stem en akoestische gitaar bleef in de gewelven van de kerk hangen en het publiek werd muisstil. Afsluiten deed ze met Wintercoat, dat langzaamaan opbouwde naar een hoogtepunt, vooral doordat Thielemans’ verfijnde drumspel steeds aan sterkte won. Dat Chantal Acda enorm sterk materiaal heeft, mag duidelijk zijn, want op verschillende momenten waren mensen in het publiek geëmotioneerd aan het luisteren. Klagen over de oneffenheden, en de experimenten die toch niet helemaal slaagden, zou zonde zijn, want er zaten echt wel voldoende fantastische momenten in de set om dat alles te vergeven.

Toen de Zweedse Anna von Hausswolff aantrad, was het al donkerder en dat was ook passend bij de weg die de muziek insloeg. De kerk werd helgroen verlicht en vanaf het eerste nummer, Discovery, werd de stemming dreigender. De set bestond vooral uit materiaal uit haar laatste album, ‘The Miracolous’. Er viel eigenlijk maar één nummer, Deathbed, uit de vorige plaat, ‘Ceremony’, op te merken.
En hoewel dit zeer anders was dan wat Acda deed, werkt het ook wonderwel in een kerk. De beukende drums en het indringende geluid van orgel en gitaren kregen nog grotere proporties door de akoestiek.

Het grote contrast met wat Acda deed was niet ieders ding, en gedurende de set vertrokken er dan ook (geheel ten onrechte) een aantal mensen. Het grote verschil in volume zal daar ook wel mee te maken hebben gehad. Een nummer als Evocation begon met een reeks indringende en aanhoudende akkoorden op orgel, om dan te evolueren naar een meer rocken geluid, en een hele wall of sound op te werpen. Daarna kwamen er dan ook een tweetal rustige nummers, om onze oren wat rust te gunnen, voor de groep er met Come Wander With Me nog eens stevig in beukte. 

Gehuld in een cape, en verscholen achter haar orgel, leek von Hausswolff eerst nogal schuw van het publiek. Naarmate de set vorderde, leek ze zich meer op het publiek te richten. Met momenten zagen we Anna von Hausswolff zelf ook heftig headbangen op de muziek. Tijdens Stranger begaf ze zich van het podium, en was ze in de ruimte voor het publiek aan het zingen en dansen, op een gegeven moment sprong ze ook op een lege stoel in de eerste rij om van daarop te zingen. Ze was duidelijk blij om in deze kerk te mogen spelen voor dit publiek, en zei dat op het einde ook heel expliciet. Gezien de lange rij aan de merchandising achteraf was het publiek ook zeer blij om er te zijn.