Ha'fest 2015 - C'est la fest!
Handelsbeurs, Gent, 15 mei 2015
In het kader van uitwisselingsproject 'Interclubs Tour' kreeg de Handelsbeurs (in ruil voor onder andere Raketkanon) drie veelbelovende Brusselse bands op bezoek.
Over Robbing Millions hebt u ons al eens horen uitweiden. Ons verslag eindigde toen met “voor bands als Robbing Millions bestaat een groter publiek”. Eén jaar later zijn we er nog steeds van overtuigd dat les gars iets unieks in handen hebben. Popsongs die complex en misleidend zijn maar erg catchy aandoen meer bepaald, zoals Zappa er wel wat heeft gemaakt.
Met alle gekke maatsoorten van dien dus, en hoewel hun set niet de meest strakke was die we al van hen zagen, kwam de technische virtuositeit moeiteloos bovendrijven. Verder werd de ruimte die door zo’n samenspel-niveau vrijkomt meer dan benut: onze ogen hadden het (alweer) even moeilijk als ons oren om alles te volgen. Tussen het rondgehop door konden parels als Warden en Dinosaur mooi tot hun recht komen. Als Robbing Millions er in slagen hun debuutalbum met dergelijke klasse-nummers te vullen zal dat groter publiek er gauw zijn.
Great Mountain Fire had het aan de start van hun set lastig om tegen de wervelwind van Robbing Millions op te boksen. Een onbewust oordeel over het charisma-gehalte van een band is snel geveld, zeker als de zanger-frontman zoals in dit geval over een eerder oninteressante stem beschikt. Naarmate de set vorderde raakte het vijftal gelukkig wat losser, wat onze aandacht voor onvolmaaktheden deed afnemen en samen met een handvol puike songs het een en ander kon goedmaken.
Want hoewel geen sprake was van echte eigenheid, toonde Great Mountain Fire zich behoorlijk bekwaam in het indie-ambacht. We zouden Two Door Cinema Club kunnen roepen, Temples en Metronomy, maar de waarheid is dat we er niet rouwig om zouden zijn als we vrolijke schijven als The Magic en Lapis Lazuli op de radio hoorden passeren.
Wél al op de radio gehoord, en waarschijnlijk daarom top of the bill: BRNS. Hun set startte prachtig met het mystieke Void, om erna de Handelsbeurs aan flarden te schieten met de rollende floor tom in een erg snel gespeeld Here Dead He Lies. Hier en daar zagen we wat kaakjes naar beneden vallen. En terecht; het jarenlange intensief touren is voor de slagkracht van een BRNS-show duidelijk goed uitgevallen.
De intro van My Head Is Into You, waarin alle bandleden met gesloten ogen blaaspiano spelen, had iets religieus. Hetzelfde adjectief is min of meer van toepassing op de hele BRNS-sound. Grotendeels verantwoordelijk daarvoor zal de zang van drummer-frontman Timothée Philippe wel zijn. De keren dat met die sacrale vibe gebroken werd hadden effectiever kunnen uitdraaien, maar een nummer als bescheiden doorbraakhit Mexico blijft gelukkig wel overeind.
Daarnaast zorgden de nummers van op ‘Wounded’ eigenlijk wel voor een welkome aflossing. Dat we niet stonden te springen om een bis lag aan de dunne lijn tussen “een distinctieve sound” en “vaak dezelfde trucjes gebruiken”, hoe indrukwekkend die al-dan-niet-trucjes ook mogen zijn. De rest van de Handelsbeurs had wel nog zin in meer, en maar goed ook: op het einde van Our Lights stormden Robbing Millions én Great Mountain Fire het podium nog op voor een geweldige finale. De grijnzen die we bij het aanschieten van de zaallichten ontwaarden spraken voor zich.