Grouplove - Wolven in schapenvacht

Ancienne Belgique, Brussel, 15 februari 2012

Terwijl muziekliefhebbers in de zaal naast ons zich verwarmden aan geluiden van voormalige Pussycat Doll Nicole Scherzinger, liep de AB Club gezellig vol voor een ander soort geweld: Grouplove. Deze vijfkoppige indieband bracht vorig jaar met ‘Never Trust A Happy Song’ een dijk van een album uit. In de Belgische hoofdstad werd bewezen dat ze het live ook konden waarmaken.

Voorprogramma Bosco Delrey, in geen geval verwant met de Amerikaanse Lana, warmde het publiek alvast op met hun opzwepende gospelrock. Lage baslijnen werden vermengd met bluesakkoorden, maar dan in een modern jasje. Hier en daar werden al wat voeten verplaatst, maar eigenlijk was dit slechts stilte voor de storm.
 
Het echte werk volgde daarna. Charismatische leadzanger Christian Zucconi, die voor de gelegenheid zijn haar blauw had geverfd, en zijn entourage betraden het podium onder begeleiding van een aanstekelijk hiphopnummer. Openingszin “Hello, we’re called Grouplove, we’re from California.” werd op enthousiast geroep onthaald en meteen vloog de band erin met Don’t Say Oh Well, terug te vinden op hun ep 'Grouplove’.
 
Het gezelschap straalde een en al energie uit. De opgewekte gitaren, aangevuld met een krachtige drumlijn en samenzang, zetten menigeen aan tot headbangen en deden ons reikhalzend uitkijken naar wat nog komen zou. Bij een nummer als Lovely Cup verdween eenieders slecht humeur in een oogwenk. Hannah Hooper, het vrouwelijke talent dat instond voor tweede stem en gitaar, vulde Zucconi perfect aan en de frisse gitaarsolo’s spetterden in het rond.
 
Een rustiger nummer als  Itchin’ On A Photograph deed verlangen naar zalig lange zomerdagen. De band genoot duidelijk van de welverdiende aandacht. “We wanna party with you after the show, you guys are too cool! Betty should come too ‘cause she’s a bombshell.”, was de inleiding tot – hoe kan het ook anders - Betty’s A Bombshell. Een kort intermezzo als het Franse Je Pense Toujours à Toi, demotrack op hun album, zorgde dan weer voor de nodige adempauze.
 
Iedereen wachtte ongeduldig op toppers Tongue Tied en Colours. Uiteraard werden deze twee nummers opgespaard voor de bissen. Ze leken allemaal wat uitgeput, maar transformeerden een laatste maal tot beesten op het podium. Wolven in schapenvacht, zo bleek, want toen een horde fans het podium opkroop, werden er heel wat knuffels uitgedeeld. Hun eerste keer in Brussel was meteen een schot in de roos.