Groezrock 2013 - dag 1 - De Homo Festivallicus ontwaakt

Festivalterrein, Meerhout, 30 april 2013

Het laatste weekend van april staat onder de festivalspotters bekend als de start van het nieuwe festivalseizoen. De homo festivallicus ontwaakt dan namelijk uit zijn winterslaap om zich op het terrein van het Meerhoutse Groezrock tegoed te doen aan noodles, chips, Cara pils en een gezonde dosis punktock.  

Heel wat festivalgangers lagen nog vredig te ronken toen de eerste noten van het Amerikaanse Far From Finished uit de hoofdtent weerklonken. Monter en met hoogopgetrokken sokken in All-Stars maakten ze de punks voor het podium op een aangename manier wakker.

Dat dit een groep is om rekening mee te houden bewezen ze met nummers als Rozes And Razorblades en hun meest bekende, The Bastard's Way. Deze gratis sessie ochtendgymnastiek en de kans om ook de stembanden los te gooien bij een verschrikkelijk goed optreden lieten de meesten onder de aanwezigen niet links liggen.

Dat Far From Finished een grotere impact heeft met een kleine zaalshow is een feit, maar deze energetische jongens rondden hun show vol zelfvertrouwen af, zonder ook maar een aanwezige ziel teleur te stellen.

De Amerikanen van Streetlight Manifesto hebben laten weten het rustig aan te gaan doen. Enkele maanden geleden verkondigden ze geen tours meer te starten en meer tijd vrij te maken voor hun persoonlijke leven en familie. Reden te meer dus om hen nog even mee te pikken op het Monster Stage.

Streetlight Manifesto brengt goedgeluimde ska met een heldere boodschap. Het leven, feestjes en politieke standpunten werden allemaal bezongen terwijl er voor het podium een klein feestje uitbarstte. Ze brachten net een nieuwe plaat uit en, hoewel het aanwezige publiek deze aanleiding tot feestgedruis nog niet helemaal onder de knie had, stond niemand ook maar een seconde stil. Enkele crowdsufers werden op handen afgevoerd en op nummers als We Will Fall Together en Everything Goes Numb werd er lustig op los geskankt en gedanst.

Bezweet en vooral buiten adem kende ook hier de tijd geen genade. De veertig minuten vol trompetten en met name de steengoede stem van zanger en liedjesschrijver Tomas Kalnoky bleken te kort. Een nummer als Would You Be Impressed had ook nog gerust op de setlist gemogen. Dit feestje was de perfecte manier om Streetlight Manifesto uit te wuiven.

Net als bij Streetlight Manifesto had A Wilhelm Scream te kampen met geluidsproblemen. De distortion op de gitaren klonk verschrikkelijk, wat nummers als The King Is Dead niet helemaal tot zijn recht deed komen.

Brak geluid of niet, het publiek ging helemaal uit zijn dak op deze chaotische mix van punk en hardcore. De circlepits, crowdsurfers en chaotische dansers waren niet te tellen en het duurde niet lang vooraleer zanger Nuno Pereira enkele festivalgangers, verkleed als gevogelte, tussen het publiek opmerkte. “Laat die kippen crowdsurfen!", was dan ook zijn reactie, "Het is net zoals Angry Birds, maar dan in een punkjasje.” Het menselijk pluimvee werd dus omhooggetild en van kant naar kant gegooid. Er waren echter geen noemenswaardige verrassingen in de setlist of op het podium.

Refused was dé act van Groezrock 2012. Je zal niet veel aanwezigen vinden die dat tegenspreken. Het loonde dan ook meer dan de moeite om Dennis Lyxzén, de zanger van die band, ook dit jaar op te zoeken. AC4 brengt actieve en vooral erg harde pure punk zonder franjes of opsmuk in de stijl van  Minor Threat. Twee weken geleden stapte de drummer echter plots uit de band.

Verder bracht AC4, zoals verwacht, korte maar zeer krachtige nummers als Detonate en het nieuwe Curva. Om de één of andere reden gaan liedjes opgedragen aan ons België altijd over kinderen. Zo ook bij AC4: Where Are The Kids werd dan ook uit volle borst meegezongen door het publiek.

Dat Groezrock een internationaal gerenommeerd festival is hoeven we je natuurlijk niet te vertellen. Het muzikale bewijs hiervan zijn de culthelden van Pulley, die naar eigen zeggen verlof vroegen op hun werk om op dit Belgische festival te komen spelen. Heel wat mensen trokken dan ook naar het hoofdpodium om het enige Europese optreden in negen jaar van deze Amerikanen mee te maken.

Maar onze honger werd niet compleet gestild. Er waren namelijk nog steeds enorm veel problemen met het geluid, wat de hele set lang een beetje stoorde. De setlist zag er echter wel spectaculair uit. We kregen alles te horen wat er op het verlanglijstje stond : Insects Destroy, Second Best en Working Class Whore alleen al maakten de trip naar het hoofdpodium de moeite waard.

De Aquabats bewezen dan weer waarom zij de meest geschifte groep op de weide waren. In hun typische blauwe pakjes gooiden ze pizzabroodjes in het publiek en natuurlijk ontbraken de opblaasbare zwembadspeeltjes niet bij Poolparty.

Naast de compleet hilarische en op niets slaande teksten in nummers als Pizza Day en Look At Me vroegen ze ook nog eens om een circlepit waarin de deelnemers elkaar knuffelden. Compleet geschift, maar absoluut de moeite waard om eens aan het werk te zien!

Frank Turner stond nog maar pas in Gent met de Dropkick Murphy's maar hier op Groezrock hadden hij en zijn Sleeping Souls het podium helemaal voor hen alleen. Turner speelde een solide set met zowel nieuwe als oude nummers. Hij startte met 4 Simple Words en The Road, waardoor de hele tent meteen meegezogen werd in de leefwereld van deze vrije ziel.

Het geluid speelde hier gelukkig geen parten en, ook al stond deze grootse kleine man op het hoofdpodium, zijn set was erg intiem en persoonlijk. De afwisseling tussen nieuwe nummers als Plain Sailing Weather en oudere nummers zoals Reasons Not To Be An idiot liepen gesmeerd. Grote afwezige op de setlist was nieuwe single We Shall Not Overcome.

Heel wat mensen zakten af naar Pennywise. Vroegere zanger Jim Lindberg tourt weer met de band nadat Zoli Teglas een rugletsel opliep tijdens een show. Toegegeven, Lindbergs stem is beter dan die van Teglas, maar Pennywise gaat snel vervelen. Alle nummers leken op elkaar en buiten de publieksfavorieten Fuck Authority, Stand By Me en natuurlijk Bro Hymn was dit optreden niet echt een hoogvlieger.

De koude beet en de benen wogen zwaar. Tijd om de dag vroegtijdig af te sluiten in de akoestische tent met Dave Hause, beter bekend van bands als The Loved Ones en Paint It Black. De tent wankelde slaperig mee op de tonen van Autism Vaccin Bleus, een nummer dat zo van de mengtafel kwam.

Hause is een fan van Groezrock, zo liet hij het publiek weten. Heel wat mensen lagen tegen de tent aan te slapen terwijl Hause wat teksten aandikte of aanpaste om ze beter bij Groezrock of het publiek te laten passen. Een fan met een smartphone mocht zelfs vanop het podium een foto van artiest met publiek op de achtergrond maken.Na Pray For Tusca ging ook hier het licht uit en lonkte een ijskoude tent voor wat nachtrust.