Groezrock 2011 - Zon, zand en nog meer punk
Festivalterrein, Meerhout, 27 april 2011
Met de editie van 2011 vierde het alternatieve punkfestival Groezrock zijn twintigste verjaardag. En dat zullen we geweten hebben, want op de affiche prijkten enkele pareltjes van namen die ook live alle verwachtingen konden inlossen. Het verslag van zaterdag.
Op een uiterst hete zaterdagmiddag zochten veel oververhitte festivalgangers de schaduw op in de tent van de Main Stage, om er te genieten van Sugarcult. De olijke poppunkers bezorgden hun fans een onvergetelijke set en speelden een vrolijke, maar toch strakke set. Jong en oud, mannelijk en vrouwelijk, punker of "mainstream" - iedereen leek wel van deze band te houden. En dat kunnen we hen niet kwalijk nemen, want de aanstekelijke songs waren erg goed te pruimen.
De meest indrukwekkende performance van het weekend was zonder twijfel die van Comeback Kid. In 2009 lieten deze Canadezen een grote indruk na op het publiek, en ook deze keer gooiden de bandleden zich volledig in hun performance. Na een korte pauze wegens technische problemen leek de band vastberaden om de verloren tijd in te halen, want nummer na nummer werd op het publiek afgevuurd.
Bij deze band zagen we trouwens dezelfde no nonsensehouding die we eerder al bij Every Time I Die zagen: voor praatjes tussendoor was er geen tijd, want er moest muziek gemaakt worden. Talk Is Cheap en Because Of All the Things You Say walsten bijna de hele weide plat, maar iedereen wachtte vooral op klepper Wake The Dead. De groep had geen betere afsluiter van de set kunnen kiezen, want nog urenlang na afloop van het optreden werd het refrein op het festivalterrein luidkeels nagezongen.
Van onder de ondergaande zon konden we nog genieten van Boy Sets Fire. Met hun duistere, ietwat ingetogen rock paste deze band perfect in het rijtje van Every Time I Die en Thursday. De set bood niets wat we de afgelopen twee dagen nog niet hadden gehoord, maar desondanks was het een aangenaam achtergrondmuziekje voor de vele festivalgangers die uitgeteld op het gras lagen te genieten van de laatste zonnestralen.
Als voorlaatste band was het de beurt aan Saves The Day, een stel Amerikanen die muziek maken die verdacht veel weg heeft van hun collega's bij Jimmy Eat World.
Hun softe poppunk die hier en daar naar het sentimentele neigt, kunnen we echter niet bepaald origineel noemen. En ook de vocals lieten het af en toe afweten. Hoewel de af en toe melige songs helemaal niet verkeerd klonken, was er niet veel variatie te bespeuren. Jammer, want op zo'n laatste avond van een festival zijn veel mensen op zoek naar een leuk feestje, en dat kon Saves The Day zijn publiek niet bieden.
Het was onder de tonen van I Like Big Butts dat de bandleden van The Used het podium betraden. Toen ze de aftrap namen met Take It Away, zat de sfeer er al meteen goed in, en dat verbeterde alleen maar naarmate de set vorderde.
The Used koos ervoor om vooral oude nummers te brengen, iets wat duidelijk een goede keuze was. De medley van The Taste Of Ink, All That I've God en I Caught Fire was een regelrechte crowdpleaser, maar ook Pretty Handsome Awkward en Hospital konden op bijval rekenen van het publiek. Uit hun recentere repertoire had de band enkele uitstekende nummers gekozen. Zo kwam Blood On My Hands live volledig tot zijn recht.
Met zowel nummerkeuze als hoog entertainmentgehalte toonde deze band dat ze terecht tot de top van de alternatieve rockwereld behoort. En wie kon er zich een betere afsluiter van een prachtig festival wensen?
Deze twintigste editie van Groezrock bewees nog maar eens dat het wel degelijk tot de grote festivals ter wereld hoort. Zowat alle bands gaven in hun eigen genre waanzinnige performances, en meer dan eens lazen we op Facebook- en Twitterpagina's dat de bands zelf dit beaamden. Op naar het vijftigjarige jubileum!