Grimes - Platgemept

Ancienne Belgique, Brussel, 5 maart 2016

Zo’n drie jaar geleden stond The Knife in de AB met de veelbesproken ‘Shaking the Habitual’-show. Een quasi-legendarisch concert waarbij haast niets live gespeeld werd, maar wat betreft choreografieën, lichtshow en statement was het wel geniaal uitgewerkt en het deed de Brusselse concerttempel dan ook ontploffen. Daaraan dachte we met de nodige nostalgie terug, toen we afgelopen donderdag verweesd naar Grimes staarden in diezelfde AB.

De vergelijking schuilt voornamelijk in het feit dat er zo goed al niets live gespeeld werd. Akkoord, De Canadese Claire Boucher gaf af en toe een flinke mep op een drumcomputer, draaide hier en daar aan een knop en gordde zelfs een gitaar om, maar de snoeiharde beats waren voornamelijk voorgeprogrammeerd.

Geen probleem. We zijn ruimdenkend en, die show van The Knife indachtig, wil dat niet zeggen dat het geen knaller van een concert kon worden en de AB niet alsnog kon ontploffen. Maar het geheel kwam zodanig amateuristisch over dat we amper tot bewegen toekwamen. Misschien was het allemaal wel de bedoeling; de lelijke legernetten, de twee-en-een-halve danseressen met laserhanden, de weinig spectaculaire lichtshow. Het deed ons alleen niet bijzonder veel.

De muziek dan? Waar Grimes op plaat zodanig veelzijdig klinkt dat je er een grote portie flexibiliteit voor nodig hebt, klonk in de AB alles ongeveer hetzelfde. De geweldige single Realiti werd vakkundig doodgemept door te harde en platte beats en Scream was het enige moment waarop Boucher eens echt haar stem liet horen; alleen jammer dat ze er meteen onze trommelvliezen mee naar de verdoemenis krijste.

Het werd pijnlijk duidelijk dat er aan Grimes geen grote zangeres verloren is; en al evenmin een danseres of charismatisch popfenomeen. Haar nietszeggende, hysterische bindteksten maakten het meestal nog een graadje erger dan het al was.

Waren er dan helemaal geen lichtpunten? Toch wel. De nieuwe versie van Be A Body klonk oprecht opwindend en Oblivion is zo’n heerlijk nummer dat het ook hier niet kapot te krijgen was. Ook positief: deze show zou een afgeladen Dance Hall op Pukkelpop lekker doen kolken, zij het laat op de avond en met wat alcohol in het bloed. Maar vanavond kan omschreven worden in twee eenvoudige adjectieven: saai en plat. Was Grimes maar naar The Knife gaan kijken drie jaar terug.