Great Lake Swimmers - Schone verslaving

Djingel Djangel, 3 december 2023

De eerste sneeuw is nooit een uitnodiging om je te begeven op de befaamde Belgische wegen, maar voor Great Lake Swimmers maakten we graag een uitzondering. En de would-be-schuifpartij loonde meer dan de moeite.

Liz Hysen, stem en songschrijfster van het Picastro, mocht ons in eerste instantie opwarmen en had het daar niet zo gemakkelijk mee. Dat had te maken met het feit dat de lofi liedjes, die met band echt wel de moeite lonen, solo bijlange niet hetzelfde effect hadden als op plaat. Dat Hysen niet echt stemvast was, speelde daarin zeker mee. Het gaf de songs een beetje het onhandige Daniel Johnston-effect. En dan bleek de “Dutch disease” ook nog eens binnen te sluipen in het Antwerpse zaaltje. Dat maakte dit optreden tot een beetje een gemiste kans, want als Tony Dekker of Adrian Crowley, beide goed voor bijdrages aan een song van de band, het potentieel hiervan wel inzien, waarom wij dan niet?

Gelukkig hielden de praatvaren wel de klep tijdens het optreden van Great Lake Swimmers, ook al geven we grif toe dat dat een stuk eenvoudiger was (maar dan nog...). Multi-instrumentalist Bart De Kroon (zie ook Homemade Empire) was nog eens opgetrommeld om gitaar te spelen met de Canadezen naast vaste waarden toetseniste en backingzangeres Kelsey McNulty, bassist Bret Higgins, drummer, achtergrondzanger en lolbroek Ryan Granville-Martin en uiteraard frontman Tony Dekker.

In 2020 stond de band gepland voor een Europese tournee, die uiteraard toen niet kon plaats vinden, en dus hadden ze nu iets goed te maken. Wonderlijk genoeg hadden ze daarbij gekozen voor drie kleinere (Belgische) zalen (ook nog 4AD en Café Café) zodat de Djingel Djangel dan ook (terecht) afgeladen vol zat.

Misschien was dat wel de reden dat Tony Dekker ons op een wervelende reis doorheen het hele oeuvre van de sympathieke Canadezen leidde. Want met uitzondering van 'A Forest Of Arms' kwam elk van de studio-albums van de band voorbij. Opmerkelijk ook was dat werd afgeweken van de “standaard” door de nieuwe nummers enigszins op te sparen en de show in te zetten met fan-favourites als Everything Is Moving So Fast, Put There By The Land en Pulling On A Line. Het zorgde er wel voor dat het publiek zachtjes werd ondergedompeld in het oudere werk van de band vooraleer te worden ingewijd in de (live versies van de) nieuwe songs.

Dat we geen revolutie moesten verwachten van die noviteiten stond in het dunne laagje sneeuw, dat Antwerpen bedekte, geschreven. Desondanks kreeg het titelnummer van de nieuwe plaat (Uncertain Country) een eerder urgente, misschien zelfs atypisch stevige ondertoon mee, die hier mooi uit de verf kwam. Het moge duidelijk zijn (ook uit de andere nummers van die plaat) dat Dekker zich zorgen maakt over waar het met de wereld naartoe gaat. En waar dat muzikaal zeker niet altijd uit de verf kwam, bleek het wel uit teksten als “Shadows, get behind / Darkness, stay away / And leave me / Leave me alone” (Moonlight Stay Above), dat hier zonder het op plaat opgetrommelde vrouwenkoor (maar met fluitje) moest worden gebracht.

Het was lang niet het enige, erg intieme nummer dat zou passeren. Met Moving Pictures, Silent Films vierde Dekker solo het (min of meer) twintigjarige bestaan van de band (en de bijhorende titelloze plaat) en de ultieme afsluiter was het prachtige, eveneens solo gebrachte Imaginary Bars, waarbij hij zichzelf grappend afvroeg of hij de hoge noten nog wel zou halen.

Tussendoor werd de sfeer trouwens meermaals luchtig gehouden, met name door drummer Granville-Martin, die er zijn frontman onder meer losjes op wees dat “penultimate” de correcte term was voor het voorlaatste album ('The Waves, The Wake') van de band net voor daaruit Riverine werd ingezet. Dat de sfeer ontspannen was, moge dan ook duidelijk zijn en daar kon zelfs de gebroken snaar (tijdens Flight Paths) van Dekkers akoestische gitaar, hetgeen door de band netjes werd opgevangen, niet aan tornen.

Misschien vallen Great Lake Swimmers net iets te veel tussen de plooien van folk en rock om echt grote potten te breken in onze contreien, maar het zal ons er niet van weerhouden om zowat alles van deze band gretig op te snuiven. Er zijn nu eenmaal minder aangename verslavingen.