Graspop Metal Meeting 2017 - Duitse invasie

Festivalpark "De Boeretang", 16 juni 2017

Enkele dagen voor aanvang van het festival liet de organisatie trots weten dat, naast de losse tickets voor vrijdag, ook de combitickets volledig waren uitverkocht. De extra moeite om Rammstein naar Dessel te halen, had dus geloond, want de meerderheid kwam duidelijk voor Till en co. We mochten ons met de groeten uit Oost-Berlijn aan een stampvolle weide verwachten. En dat liet zich ook merken.

Graspop Metal Meeting 2017 - Duitse invasie

Toen Evil Invaders vanop Main 2 de vroege vogels mochten wakker beuken, waren velen nog geduldig aan het aanschuiven. Voor het eerst mochten de jonge Leopoldsburgenaren het hoofdpodium op. En daar hebben ze dan ook meteen alle hoeken van gezien. Een halve marathon lopen, knetterende gitaarsolo's op de meute loslaten en dan proberen op tijd terug te zijn aan de microfoon om je de longen uit het lijf te schreeuwen. Frontman Joe zal goed geslapen hebben die avond.

Vrouwen moeten in het metalwereldje vaak veel moeite doen om hun mannetje te kunnen staan. Noora Louhimo, de Finse frontvrouw van de daarna op Main 1 spelende powermetalband Battle Beast, nam de uitdaging om de voorganger te proberen overtreffen aan en tijdens nummers als Familiar Hell en Black Ninja leek ze daar nog in te slagen ook.

Mensen van de oude stempel kwamen dit weekend ook ruimschoots aan hun trekken. De eerste niet te missen afspraak was Blue Öyster Cult op Main 1. Bij het jonge publiek hebben ze de bekendheid voornamelijk te danken aan de legendarische more-cowbellsketch uit Saturday Night Live. Het was dan ook bij bekende krakers als Burning For You, Don't Fear The Reaper en afsluiter Cities On Flame With Rock And Roll dat Eric Bloom en zijn gezelschap de weide meekregen. Andere, geweldige nummers als Then Came The Last Days Of May gingen bij het festivalpubliek helaas een beetje verloren. Door als intro de tune uit 'Game Of Thrones' te gebruiken, hadden ze nochtans een waar charmeoffensief ingezet bij de jeugd.

De liefhebbers van klassieke metal konden gerust aan de Main blijven hangen voor Metal Church, maar wie het graag wat duisterder en extremer had, zocht wellicht de Marquee op voor het Griekse Rotting Christ. Zanger-gitarist Sakis Tolis brulde zijn teksten in het Grieks en de nummers vloeiden moeiteloos in elkaar over. Toch kon elk nummer bij aanvang op luid gejuich bij het aanwezige publiek rekenen. Het geheel had iets bezwerends, bijna ritueels zelfs. Tegen afsluiter Grandis Spiritus Diavolos stond een groot deel van het publiek de grotendeels onverstaanbare lyrics dan ook enthousiast mee te scanderen.

W.A.S.P. had op het laatste moment moeten cancellen. Het was aan de organisatie om een wit konijn uit de hoed te toveren. Dat konijn vonden ze in topentertainer Dee Snider, die na het einde van Twisted Sister met een soloproject is begonnen. Met nummers als The Kids Are back, We're Not Gonna Take It en I Wanna Rock putte hij voornamelijk uit het Twisted Sister-arsenaal. Tussendoor kregen we ook zijn versie van Head Like A Hole (Nine Inch Nails) en Outshined van Soundgarden, opgedragen aan Chris Cornell uiteraard. Nummers als Crazy For Nothing en afsluiter So What deden dan weer vermoeden dat die eerste soloplaat 'We Are The Ones' ook dik de moeite is.

Toen Europe speelde, kwamen al veel Rammsteinfans een plekje zoeken en dat kwam de sfeer tijdens het optreden van de Zweedse hardrockers niet ten goede. En de afgelikte performance van klassiekers als Rock The Night en Superstitious hielp ook niet echt. De bende irritante Nederlanders die een uur lang die overbekende riedel zat te brullen, gevolgd door: “Speel het dan, verdomme!” slaande op wereldhit The Final Countdown, was de spreekwoordelijke vinger aan de pols. Het volk wou maar één nummer horen. En dat kregen ze aan het einde ook. Iedereen blij!

Intussen was het al serieus drummen voor Main 1. En dan moesten de Rammsteinfans eerst nog een dik uur Emperor aanhoren. Ihsahn en zijn bende lieten het niet aan het hart komen en walsten over hen heen, die wel nog naar Main 2 durfden te trekken vlak voor de grote headliner van dit jaar. Om ons al voor te bereiden op wat we nog zouden krijgen, zetten de Noren hun black metal wat kracht bij met enkele vlammenwerpers. Met I Am The Black Wizards en vervolgens Inno A Satana kwam het concert tot een climax.

Wat maakt Rammstein tot zo'n grote headliner? Het logo is alvast een grote plus (pun intended) en voor aanvang van het concert verscheen dan nog eens de boodschap om vooral te genieten en niet constant met je gsm voor je bakkes te staan filmen. Die boodschap bleek helaas al vergeten toen de klok begon af te tellen.

Gitaristen Richard Kruspe en Paul Landers zakten uit de nok van het speciaal voor hen vergrote podium naar beneden en zanger Till Lindemann kwam opgetap-strompeld op de tonen van Ramm 4. Bekende nummers als Reise Reise, Keine Lust en Feuer Frei! brachten de vlam in de pan. Tijdens Du Hast kregen we eindelijk te zien waartoe die draden dienden die naar de lichtmast liepen, toen gierende vonken heen en weer sloegen. Tijdens bisnummer Sonne liep de temperatuur nog wat meer op, toen de gigantische vlammenwerpers nog één keer in stelling gebracht waren.

Het was inderdaad dezelfde show als vorig jaar in Werchter, maar toch zijn we blij dat ook wij hem eens hebben kunnen zien.

20 juni 2017
Nic De Schepper