Goose - Zoeken langs beide kanten

Ancienne Belgique, Brussel, 23 april 2016

Een avondje in de Ancienne Belgique bij Goose heeft ons weer wat geloof in de aanstormende jeugd bijgebracht. De jongste bezoeker telde nog maar negen lentes en stond naast ons. Zijn papa vertelde ons dat het kereltje drie jaar geleden – bij de vorige passage van Goose in de AB - ook al wilde komen, maar toen nog te jong werd bevonden. En dus zagen we het ventje genieten van zijn allereerste liveconcert.

Zelf zijn we al wat ouder en het voordeel van ouder worden, is dat je meer vergelijkingsmateriaal bij elkaar krijgt. Voor het naamloze ventje (we zijn zijn naam vergeten vragen) zal deze concertherinnering onsterfelijk blijven. Bij ons is ze nu al aan het vervagen, want hoewel het allemaal zeer degelijk was, hebben we Goose eerder al beter gezien en ontwaarden we voor het eerst ook een discrepantie tussen wat het publiek wilde en wat de band op het podium bracht.

Goose kwam in de Ancienne Belgique het nieuwe album ‘What You Need’ voorstellen. De verwachtingen voor dit vierde album waren hooggespannen, want naar eigen zeggen hadden de jongens zich een nieuw geluid aangemeten en klonken ze emotioneler en meer doorleefd dan ooit tevoren. Iets dat bleek te kloppen toen we de plaat een paar keer hadden beluisterd. ‘What You Need’ is een degelijke plaat, maar bleek niet supergeschikt voor het podium. We durven zelfs te zeggen dat het de eerste plaat is van Goose, die beter tot zijn recht komt op plaat dan live.

Met die opmerking in het achterhoofd is het dan ook niet onlogisch dat het even duurde voor de bom een eerste keer ontplofte in de Ancienne Belgique. De eerste vier nummers waren immers nieuw en hoewel die nergens slecht waren, merkte je het verschil in enthousiasme en opleving met het moment waarop Control werd ingezet.

Nog een voorbeeld was Holding Hands, een pracht van een nummer op plaat. Een rasechte ballade die zacht begint en pas in de helft wat power meekrijgt. Het getuigde van lef dat Goose net met dit nummer de bisronde startte, wetende dat het publiek nog vol energie zat na kopstoot British Mode. De rustige, eerste helft ging dan ook zowat de mist in, wat best jammer was.

Call Me zat verrassend vroeg in de set. Call Me is een nummer dat, elke keer als we het nog eens horen, een beetje meer onder ons vel kruipt en net daarom leek de feest-en-spring-versie, die er in de AB van werd gebracht, ons niet echt bij het nummer te passen.

Gelukkig heeft Goose ook altijd een bataljon knallers achter de hand die wel gemaakt zijn om volop op te feesten en te springen. Bring It On bijvoorbeeld, een nummer dat door frontman Mickael Karkousse aangekondigd werd als "eentje van tien jaar oud" - een feit dat bij ons voor een wtf-moment zorgde – was een nummer dat deed denken aan de festivalzomer: een uitzinnig en losgeslagen publiek dat alleen maar nog meer wilde en nog hoger wilde springen.

Can't Stop Me Now was een groot succes en na dat rustige Holding Hands kwam er een discobal naar beneden en was er natuurlijk nog Synrise, die onverslijtbare hymne waar iedereen op stond te wachten.

Dat bleek nog niet de afsluiter te zijn, want Goose kwam nog een tweede keer terug voor een afsluitend Black Gloves, één van de allereerste singles van de band en dan ook aangekondigd als "eentje voor jullie."  We zien ze graag, die van Goose, maar in de Ancienne Belgique speelden ze niet hun beste show. Muzikaal was het soms een beetje zoeken voor de band naar hoe ze de nieuwe nummers wilden presenteren. En voor het publiek was het zoeken naar hoe ze die nu precies moesten ontvangen. Visueel hadden we trouwens ook op ietsje meer gehoopt, de show die ze drie jaar geleden in diezelfde zaal speelde indachtig.

We leven een beetje mee met Goose, want net nu ze hun meest intieme plaat uit hebben en ze meer baat dan ooit zouden hebben bij een verduisterde festivaltent, staan ze op Rock Werchter op de Main Stage geprogrammeerd op een wel heel ongelukkig uur. Ergens tussen halfacht en negen en dus in het volle daglicht en zo ongeveer rond etenstijd. Van ons hadden ze de Main Stage mogen afsluiten, dat verdienen ze ondertussen wel, maar naar ons wordt nu eenmaal niet altijd geluisterd.

We hopen van harte dat we al onze kritiek kunnen inslikken wanneer Goose de eerste arenashow speelt in oktober in de Antwerpse Lotto Arena.