Goose - Feestje!

Ancienne Belgique, Brussel, 11 februari 2013

Goose in de AB. Drie keer helemaal uitverkocht. Het bewijs dat het goed gaat met de Kortrijkse band en het bewijs ook dat er nog heel wat mensen zijn die met veel plezier betalen om muziek live te kunnen beleven. Wij gingen naar de eerste van drie thuiswedstrijden en waren niet eens verbaasd om naast de 1999 andere aanwezigen ook Vincent Van Quickenborne in het publiek te spotten. 

Goose had als voorprogramma gekozen voor Go Chic, een band uit – wij wisten ook niet dat er muziek gemaakt werd – Taiwan. Muzikaal lag Go Chic in de lijn van Goose (elektropop), alleen was dit kwartet Aziaten flink wat gekker.

De grote troef van Go Chic is hun totaal kierewiete frontvrouw (met paars gekleurd haar). Ze leek van het soort, die elke avond de beste show van haar leven wil geven. Vanaf het allereerste moment probeerde ze het publiek op te zwepen. En het lukte nog ook.

Toen ze “Just think about where you are now. You could have been anywhere in the world tonight, but of all places you’re right fucking here!”, zei, deed ze ons zelfs even beseffen dat we al bij al toch een prettig leven hadden.

Muzikaal gezien was Go Chic entertainend en hadden ze vette beats in de aanbieding. Heel subtiel was het allemaal niet en met titels als Party Pooper en Gangbang On My Television lag de lat ook tekstueel niet zo heel erg hoog, maar we hebben ons van begin tot eind geamuseerd. Het was plezant en soms hoeft dat niet meer te zijn.

 En dan was het tijd voor Goose. De aftrap werd gegeven met Lucifer, de nieuwe single. De intro van Lucifer is zo knap dat hij de volgende drie dagen weer niet uit ons hoofd te krijgen zal zijn. Lucifer riep herinneringen op aan Front 242 en The Neon Judgement, aangevuld met een heuse gitaarsolo naar het einde van het nummer toe.

Vervolgens kregen we oudje Bring It On uit de gelijknamige debuutplaat uit 2006. Nog geen tien minuten ver en het publiek was al door het dolle heen.

Bring It On bleek meteen de enige oude song in de eerste helft van de show. Met United, Real, Modern Times, Control en Your Ways werd in het eerste gedeelte volop de kaart van derde plaat ‘Control Control Control’ getrokken.

Real is Goose grand cru, Control bleek heel populair bij het publiek en in United en Your Ways horen wij toekomstige singles met een voorkeur voor die laatste. Modern Times is dan weer een soort van tegendraads walsje, dat ons op plaat al behoorlijk tegenviel en dat was live niet heel anders.

Uiteraard werd er nadien ook ruimte gemaakt voor ouder werk: Can’t Stop Me Now werd misschien wel de nijdigste lap elektronica van de avond. Onze favoriet British Mode zat daar meteen achter en de reguliere set werd afgesloten met Everybody, een niemendalletje van nog geen tweeëneenhalve minuut op ‘Bring It On’, een hoogtepunt live.

Na een uurtje spelen verliet Goose voor een eerste keer het podium zonder hun populairste nummers Synrise en Words te hebben gespeeld. Dus we wisten meteen wat we nog konden verwachten.

Het eerste bisnummer was echter Rise And Fall, nog eentje uit ‘Control Control Control’. Het gaspedaal werd voor de eerste keer in de show losgelaten en meteen begon het publiek langs alle kanten om ons heen aan een koffieklets. Rise And Fall is een aparte song voor Goose, een emotionele song. Maar emotionele songs, dat is niet waar het publiek vanavond voor gekomen was.

En dan resten nog Synrise en Words. Bij Synrise leek het wel alsof iedereen plots zijn smartphone had bovengehaald om een filmpje te maken en op YouTube onbeluisterbaar zou blijken. De pest van de eenentwintigste eeuw. Los daarvan is Synrise reeds nu uitgegroeid tot een danceflooranthem, het is die song die we later aan onze kleinkinderen zullen laten horen om hen duidelijk te maken waar oma en opa vroeger op dansten.

En dan was er nog Words. Waarom we het nummer in eerste instantie in 2010 niet echt geweldig vonden is ons nu een raadsel. Feit is dat we helemaal verkocht waren nadat we het nummer voor het eerst live hadden gezien. Dat was dan ook een tien minuten durende, verschroeiende versie waarin er serieus op gitaren geramd werd. En dat was ook de versie die we hier kregen.

Modern Times en Rise And Fall zouden we persoonlijk van de setlist schrappen en vervangen, maar los daarvan speelde Goose vanavond een erg knappe show. Ook een pluimpje voor de lichtshow is op zijn plaats: hier werd bewezen dat je een knappe, epileptische lichtshow kan samenstellen met een stel stroboscopen en een aantal als gek rondtollende spots.

Goose blijkt anno 2013 de strafste dance-act, die je kan aanschouwen. Straffer dan Netsky en zeker straffer dan Skrillex en consorten. Als Netsky de hoofdpodia van Rock Werchter en Pukkelpop mag afsluiten, dan mag Goose zeer snel eenzelfde eer te beurt vallen.