Gone West: Amenra - Lessen uit het verleden
Markt Diksmuide, 20 juli 2018
De herdenkingen rond 100 jaar Eerste Wereldoorlog lopen stilaan op een eind, maar helaas vielen in de maanden van 1918 nog heel wat bloedige veldslagen te betreuren. Nadat eerder al Einstürzende Neubauten hun conceptalbum 'Lament' in Diksmuide in wereldpremière lieten gaan en Godspeed You! Black Emperor een jaar geleden de Tweede Slag bij Mesen (vijftigduizend gesneuvelden in één week) herdachten met een gelegenheidscompositie die later de blauwdruk bleek voor het album 'Luciferian Towers', voerde GoneWest nu Amenra op.
Het Antwerpse Flying Horseman, de band rond Bert Dockx (zie ook Dans Dans), opende mooi de avond, maar op de t-shirts in het publiek lazen we makkelijk af dat een overgrote meerderheid naar Diksmuide was afgezakt voor Amenra.
Dit concert zou een uniek evenement in een uniek kader (de Grote Markt van Diksmuide) worden, wat zelf heel wat fans uit het buitenland naar West-Vlaanderen deed afreizen. Ongelijk kregen ze niet, want het werd een speciale avond.
De eerste helft van het concert bestond uit onbekend en wellicht nieuw werk. Colin H. Van Eeckhout declameerde een gedicht maar het was vooral de Zwitsers-Duitse danser Imre Thormann die in de schaarse spotlight stond. Wat zijn performance precies moest evoceren was niet duidelijk - ja, pijn en lijden aan het front - maar het werd muisstil in Diksmuide, op de trage, donkere soundscapes van begeleidingsband Amenra na. Beklijvend!
Toen Boden het tweede deel van de set inleidde, hoorden we zowaar een grapjas naast ons “ah, een hit” roepen. Geen seconde kon je aan de band zien dat ze de voorbije twee weken nog in de VS toerden met Neurosis en Converge. Amenra leek vanuit een ander universum te spelen, voortgestuwd door het eerdere gastoptreden van Imre Thormann.
Eerder op de avond kon je in Diksmuide de laatste exemplaren op de kop tikken van een erg gelimiteerde (87 exemplaren!) release van 'Mass IIII' (ter gelegenheid van de 10 kaarsjes). Om zeven uur - lang voor wij arriveerden - waren ze allemaal weg maar in de set herkenden we Razoreater en Ter Ziele uit dat album. Het was ook het moment waarop heden en verleden samenvloeiden in de visuals. Eerder hadden we al archiefbeelden uit de oorlog gezien, vooral over het dagelijkse leven van de frontsoldaten. Nu had artieste Tine Guns voor de grote schermen naast het podium beelden geselecteerd van burgers die hun schamele hebben en houden voortduwden (al dan niet met paard en kar), op de vlucht naar een veiliger haven, weg van het oorlogsgeweld. Op het centrale scherm achter de band zagen we simultaan bootvluchtelingen op de Middellandse Zee anno 2018. Honderd jaar werd akelig vluchtig. Een pakkend, intens moment.
Het concert eindigde met een oud nummer uit 'Mass III'(Am Kreuz) en het uit “Mass VI” geplukte Diaken, passend ingeleid en uitgeleid door de lokale beiaardier en de klokken in de belforttoren net naast het podium. Ondertussen rolde een eindeloze lijst namen van gesneuvelden over de schermen, ongeacht de kant van het front waarvoor ze streden.
Toen we een paar uur later in Gent op de Vlasmarkt strandden en ons overgaven aan de love, peace en understanding die er altijd heerst, konden we alleen maar concluderen dat we verdomde bofkonten zijn, in tegenstelling tot ouders of grootouders die de oorlog aan de lijve ondervonden… of generatiegenoten elders op de planeet, niet eens ver hier vandaan.
Op zaterdag 25 augustus is het verzamelen geblazen op de markt van Ieper voor een volgend hoofdstuk GoneWest. Dan treden onder andere Einstürzende Neubauten, Raymond en Brihang aan op de twaalf uur durende vredesmanifestatie 'Peace To The World'.
