Godspeed You ! Black Emperor - Een gedubd gevoel van rebellie
Botanique, Brussel, 18 januari 2011
Postrock leeft! Tenminste, dat dachten wij tien jaar geleden. Een decennium later moeten wij vaststellen dat de tijd ons op de schouders komt tikken en ons influistert dat het genre zo stilaan zijn laatste adem uitblaast, althans in zijn typische vorm. En toch wilden wij nog heel even de sfeer van die dagen herbeleven. Dus trokken wij naar de Botanique voor een stevige portie Godspeed You ! Black Emperor.
Ook voor ons was het even schrikken toen we lazen dat Godspeed You ! Black Emperor na zeven stille jaren zijn rentree maakte met een tour in Europa. De band had de 4AD in Diksmuide uitgekozen om de tournee te beëindigen en in het polderdorp waren ze er niet goed van.
Godspeed is dan ook een eigenzinnige groep. Over het persoonlijke leven van de bandleden is bijzonder weinig bekend omdat ze steevast interviews weigeren. De muziek staat dan ook centraal en aan het eind van de jaren negentig zorgde Godspeed er zo voor dat postrock zijn weg vond naar een breder publiek.
Allemaal goed en wel, maar wat heeft een dergelijke band anno 2010 dan nog te zoeken op een Belgisch podium? Het antwoord in de Botanique werd op pijnlijke wijze blootgelegd. Godspeed startte met een twintig minuten durende drone, noisestroom of wat dan ook alvorens Storm aan te vatten. Eens was dit voor alternatief Vlaanderen een rebelse verademing, maar nu klonk dat eerste uitgerokken kwartier als een uit de hand gelopen stemronde.
Het optreden waggelde vervolgens van decrescendo naar crescendo, met de ijzige vioollijnen als leidraad. Nu en dan leverde dat een moment de gloire op, wanneer Efrim Menuck en de zijnen met hun dreigende schip in een krachtige climax uitmondden. Zoals tijdens het ritmisch Providence of het dreunende Moya van op de plaat 'Slow Riot for New Zero Kanada' uit '99. De dagen van weleer werden dan even afgestoft, maar over het algemeen bekroop ons toch een gevoel van vergane glorie.
Bij momenten was Godspeed zonder twijfel de moeite waard, maar de urgentie van het genre is ervan af en daar zat hem vroeger net de kracht. Een nummer een half uur laten duren is niet langer rebels, een muzikale uitbarsting niet langer onverwacht. Godspeed staat geboekstaafd als een invloedrijke band, maar anno 2011 is dit niet langer een gevoelige brok emotie, maar eerder een gedubd gevoel van rebellie uit vervlogen tijden.