Glass Animals - Pineapples en peanut butter-vibes

undefined, 6 november 2016

“People standing in line to buy whatever the McFuck they might want to shove down their foodpipes tonight”. We mogen ze wel, die jongens van Glass Animals. Opkomend op gesproken interlude [Premade Sandwiches]. Een predicatie van honderdtweeënzeventig woorden in zesendertig seconden die hun frustratie ten opzichte van de moderne consumptiemaatschappij uit. 

Glass Animals - Pineapples en peanut butter-vibes

Ook voorprogramma Pumarosa wist te prikkelen. Een zangeres met Florence-trekjes, een Freddie Mercury-look-a-like op bas en een gitarist die nu al een fenomeen is op zichzelf. U kent hen misschien van dat fantastische nummer Priestess. Zevenenhalve minuut sprankelende psychedelica waar het zinnetje “You dance, you dance, you dance”, bezwerend tussenborrelt.

Zelden zo’n opzwepend refrein gehoord als dat van Glass Animals’ zomeranthem Life Itself. De ideale openingstrack dus. Dave Bayley dartelt en danst in een kleurrijke sweater over het podium terwijl catchy, kruidige beats door de boxen galmen. De Orangerie was uitverkocht voor de tropische pop van Glass Animals en iedereen zou dansen.

De Orangerie werd een kokende tempel en Dave Bayley was keizer. Heerlijk om de energieke frontman te zien genieten en zweven over experimentele synthesizervirtuositeit terwijl hij lyrics uitkraamde die het midden hielden tussen geniaal en krankzinnig. “While my naked fool fresh out of an icky gooey womb, a woozy youth dopes up on her silky smooth perfume”, klinkt het in het fantastische Gooey, waarbij de synth in het bubbelbad plonst en de Bota zich vult met “peanut butter vibes”.

Helemaal ontploffen deed het bij de combinatie van Poplar Street - over die gestolen Red Hot Chili Peppers-riff zwijgen we nu even - en de Ijslandse vikingkreten op Other Side Of Paradise. Ook de exploderende bassen van Take A Slice misten hun effect niet, al bleef de band hier helaas veel te ver uit de buurt van de experimentele albumversie.

Dat de Glass Animals-hits zich stilaan beginnen opstapelen werd duidelijk toen de Britten na een sterke set nog Youth en Pools hadden klaarstaan. “I smile because I want to”, eenvoudig en onweerstaanbaar.

De bisronde werd losjes en ludiek. Dave Bayley huppelde wat door het publiek op een cover van Iko Iko, een oud folkdeuntje van The Dixie Cups, dat met een exotische Glass Animals-tune helemaal verrukkelijk werd. En dan was er nog Pork Soda. De ananas die al een hele set op het podium stond te pronken, verraadde het al. “Pineapples are in my head”, het zouden ooit de woorden geweest zijn van een dakloze. Dave Bayley schreef er hoe dan ook een weergaloze song mee.

6 november 2016
Jorik Antonissen