Girls - Makke Girls in de Orangerie

Botanique, Brussel, 9 maart 2010

Het was de tweede keer in een half jaar tijd dat Girls naar de Botanique kwam. De vorige keer was de kelder net niet te klein om al het volk te ontvangen dat de nieuwe sensatie van over de plas aan het werk wou zien. Deze keer mochten ze in de orangerie aantreden, maar die bleek te groot voor de matige opkomst. Het kan verkeren.

Girls komt uit San Francisco en draait voornamelijk rond frontman en zanger Christopher Owens. Een innemende, lieve persoonlijkheid die met zijn lang blondbruin haar, oranje nagellak en groene Dr. Martens voor moderne hippie kan doorgaan. Zijn levensverhaal zou in Hollywood als ongeloofwaardig aan de kant geschoven worden. Hij is namelijk opgegroeid in een sekte waar hij een broer verloor omdat hem medicatie werd ontzegd en waar zijn moeder tot prostitutie werd gedwongen. Toen hij erin slaagde om te ontsnappen heeft hij zich in de drugs gestort tot een rijke mecenas zich over hem ontfermde en ervoor zorgde dat hij zich concentreerde op zijn muziek.

De fel bejubelde eerste plaat staat vol dromerige liefdesliedjes en retropopsongs. Het soort liedjes dat live het best gedijt in een intieme sfeer, die vorige zaterdag compleet ontbrak. Al zal dat ook aan de technische problemen gelegen hebben. Gedurende de eerste vijf nummers was er die versterker die niet mee wilde werken en zo volledig de vaart uit het optreden haalde.

Het bleek nefast. Het enthousiasme waarmee het vijftal op het podium stond leek meer op dat waarmee de nachtploeg van Opel tegenwoordig aan het werk gaat dan dat van een groep jonge, gepassioneerde muzikanten. Nochtans passeerden mooie nummers als Laura en Ghost Mouth de revue, maar echt begeesteren deden deze niet.

Toen favoriet Hellhole Ratrace naar het einde toe in een orkaan van feedback en noise uitdeinde leek er toch nog iets te zullen gebeuren. En de direct daaropvolgende huidige single Morning Light was een onbetwistbaar hoogtepunt. Maar daarna lieten de heren de teugels terug los en hervielen ze in hun gezapige doen.

Girls heeft de gewoonte om originele covers te brengen en we hadden nog gehoopt om een versie van True Love Will Find You In The End van Daniel Johnston of hun versie van de campy Skeeter Davis-song The End of The World, maar we kregen nog twee andere bisnummers die evenmin de boel konden redden: een ode aan San Francisco en een weliswaar strak Big Bad Mean Motherfucker.