Gent Jazz 2012 - Rodrigo y Gabriela and C.U.B.A. - Dagje Caraïben
Bijloke, Gent, 18 juli 2012
Lieve organisatoren van Gent Jazz, gelieve op de volgende edities van uw overigens fantastisch festival de eet-/zit-/drinkweide wat verder van het podium te zetten. Of een scheidingswand te plaatsen. Artiesten noch muziekliefhebbers konden het appreciëren dat het Belgisch kampioenschap voor viswijven en tetterclubs luider klonk dan de muziek zelf.
Gabriel Rios bijvoorbeeld. Meermaals keek hij met verbouwereerde blik naar het geroezemoes dat aan zijn linkerkant de tent binnen sloop. Spijtig, want de Puerto Ricaanse Gentenaar die nu in New York woont, had een heel palet aan verse songs mee.
Nee, geen Broad Day Light, Dauphine en Ghost Boy deze keer, maar een aangename mix tussen latin jazz, experimental en klassiek. Op de affiche stond "Solo", maar Rios had toch een contrabassist, accordeonspeler en celliste mee om zijn nieuwe repertoire voor te stellen. Een aangename verrijking, waardoor we met volle verwachting uitkijken naar de release van het nieuwe album.
Van Puerto Rico naar Jamaica: Jamaican Legends with Ernest Ranglin, Tyrone Downie and Sly & Robbie. Tegen dat je de hele bandnaam uitgesproken had, waren de eerste vier nummers al gepasseerd. De band werd samengesteld naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de Jamaicaanse onafhankelijkheid en samen hebben ze een voet in meer dan tweehonderdduizend reggaenummers.
Voor Gent Jazz kozen ze dan ook uit dit enorme palet, opgesmukt met heel wat jamsessies en bizarre intermezzo’s. De tachtigjarige gitarist stal moeiteloos het hart van het publiek. En toen de bassist zijn liefde uitte voor “fatty’s” kon een glimlach moeilijk onderdrukt worden. Al dat gejam ging na een tijdje wat vervelen en er werd net iets te kwistig omgesprongen met de dub-effecten. Gelukkig sloot de band af met een knoert van een Redemption Song.
En we bleven in Zuid-Amerika. Mexico en Cuba waren aan de beurt, want Rodrigo y Gabriela hebben voor hun nieuw project een Cubaans ensemble onder de arm genomen. Vorig jaar speelden broer en zus de boel hier nog plat met hun extatisch samenspel. Dus de verwachtingen lagen hoog. Geen wonder dat de tent nokkensvol zat.
Onder begeleiding van C.U.B.A werden oudere nummers herwerkt tot zomerse latinsongs, opgevuld met conga’s, saxofoon en andere blaasinstrumenten. Uitermate dansbaar en feestelijk, dat zeker, maar ook net iets te kitsch en te weinig Rodrigo y Gabriela. De energie, de woede en de liefde tussen broer en zus verdwenen wat in al dat geweld op het podium.
Pas toen Rodrigo en Gabriela de show met zijn tweetjes voort zetten kwam de boel goed op gang. Het vuur spatte uit de gitaren, waarbij het talent en de passie als een deodorantspray de vlam volledig deden overslaan. Stevige metal, geflankeerd door flamenco en salsa; genoeg om een kolkend volksfeest te doen losbarsten.