Gent Jazz 2010: Norah Jones - De aardbei in het champagneglas
Bijloke, Gent, 12 juli 2010
In de aanloop van de Gentse Feesten komt de crème de la crème van de jazzwereld traditiegetrouw naar Gent voor het Gent Jazz festival. De programmering richt zich niet enkel op de jazzpuristen, maar lokt met bekende headliners een veel breder publiek naar de mooie site van de Bijloke. Norah Jones is in dat kader een gedroomde gast op het festival. Amper een weekje na haar optreden in Vorst Nationaal wist de koningin van het Blue Note Label opnieuw het mooie weer te maken, in luxueuze festivalomstandigheden die niet moeten onderdoen voor een zaaloptreden.
De Beren Gieren, de winnaars van Jong Jazztalent in Gent, mochten openen maar stonden te spelen voor slechts een handvol kijklustigen in de gigantische tent. Voor Django! het tribute concert voor Django Reinhardt was er gelukkig al wat meer volk op de been. Koen De Cauter bewees dat gypsy leeft in Vlaanderen en met enkele kornuiten en een blazerssectie wist hij het werk van Reinhardt een originele draai te geven.
Het optreden van Norah Jones, waar toch de overgrote meerderheid uitsluitend voor gekomen was, nam een trage start. Ze opende gezapig met het oudere What Am I To You en dan loodste ze het publiek in één ruk door zeven nummers van haar recentste cd 'The Fall'. Ze deed dit geruggensteund door vijf vakkundige maar onopvallende muzikanten. Zelf wisselde ze de elektrische gitaar af met een orgeltje. Voor de fans die er in Vorst ook bij waren was het wachten tot I Wouldn’t Need You voor ze voor het eerst afweek van de set die ze in Brussel speelde.
Ondanks het kabbelende tempo gedurende de hele eerste helft van het optreden, hing het publiek aan haar lippen. Een sober “dankjewel” werd majestueus onthaald en het gerinkel van de wijnglazen (echt glas op Gent Jazz!) werd tot een minimum beperkt. La Jones vertelde dat ze een dagje in Gent had rondgelopen en onder de indruk was van de mooie stad, maar die vlijende woorden waren helemaal niet nodig, de match was al op voorhand gewonnen.
Het eerste hoogtepunt van de avond hadden we te danken aan dj Willie, de man die tussen de optredens door de plaatjes draaide en Norah Jones zo ver kreeg om een verzoeknummertje van zijn held Willie Nelson te spelen. Het countrynummer What Do You Think Of Her Now zorgde voor een welkome tempowisseling en luidde het begin in van een tweede helft met meer variatie.
Ook stereotypische Norah Jones, de chanteuse die vanachter haar honky tonk piano de wereld veroverde, kwam nu uitgebreid aan bod. Sunrise kreeg een groot welkomsapplaus, en met het aan haar hond opgedragen Man Of The Hour toonde ze zich van een speelse kant. Op het eind kon ook Smokey Hormel, een klasbak van een gitarist die in het verleden ook met Beck en Tom Waits op de planken stond, in enkele solos schitteren. Don’t Know Why, Stuck en Lonestar sloten de set af.
De bisronde was kort, maar was de aardbei in het champagneglas. De band kroop gezellig bijeen rond een enkele microfoon vooraan op het podium voor een prachtige versie van Creepin’ In. Met Come Away With Me deed de band het licht uit van de eerste dag Gent Jazz 2010. Een meer dan geslaagde avond.
12 juli 2010
Kristiaan Art
